Beproeving in de DRC
Beproeving in de DRC
Sinds gisteren voel ik me niet lekker; ik heb koorts en branderige, rode vlekjes over mijn hele lijf. Vannacht heb ik overgegeven. Maar Luozi, een klein plaatsje in dit lege deel van de Democratische Republiek Congo, is niet echt een plek waar ik langer wil blijven. Vlak voor de ferryovertocht gooi ik mijn ontbijt, onder grote belangstelling van de lokale bevolking, er weer uit.
De kilometers kruipen voorbij als Jeroen behoedzaam een spoor probeert te vinden tussen de diepe geulen van het zandpad. Gelukkig is de ‘weg’ beter dan gisteren, toen we de auto moesten manoeuvreren tussen uitgesleten geulen en diepe gaten. De groene heuvels trekken bijna onopgemerkt aan me voorbij; de spierpijn in mijn hele lijf wordt met het uur heftiger.
Tegen elke kwaal een middeltje
Songololo, een gehucht aan de grens met Angola, heeft een kliniek waar ik even langs ga. Het betonnen gebouwtje beschikt over vier provisorische kamertjes, gescheiden door smoezelige gordijntjes waarachter een baby jengelt en iemand de longen uit zijn lijf hoest. Mijn temperatuur wordt opgenomen: ik heb nog steeds koorts. Lees het hele verhaal >