Voet(en)bal
Centraal Burkina Faso
Burkina Faso
Lubbja01
Voet(en)bal
Voet (en) bal
Net als in veel andere West Afrikaanse landen is ook in Burkina Faso voetbal sport nummer 1. Ik heb dat tijdens mijn vakantie op verschillende manieren ondervonden.
Voor het eerst met mijn ervaring als vrijwilliger in de periode 1977-1978. Zo speelden we als dammenbouwers al eens een partijtje voetbal in Markoye Sahel-zone tegen de plaatselijke bevolking. Op een met wat stenen afgezet gravelveld stonden we daar in onze korte broek met bouwschoenen aan te spelen tegen jongeren op blote voeten. Echt kluitjes voetbal en vanaf de kant steeg bij botsingen of een rare aktie veelvuldig gejoel en gekrijs op. Daarbij viel ook regelmatig de term “Nazarra guinge“ wat zoveel als “blanke gek” betekent. Na vijf minuten spel liep het zweet al van je lijf. Ik geloof niet dat de wedstrijd is uitgespeeld.
Elk jaar weer volgde ik of Burkina Faso deel nam aan Coupe Africain. Maar in 2013 kon men eindelijk meedoen aan de eindronde. Uiteindelijk werd zelfs de finale gehaald. Helaas werd toen nipt met 1-0 verloren van Nigeria. Dit betekende heel veel voor de spelers maar ook voor de bevolking.
Met vakantie terug in Ouaga stond ik ’s-ochtends vroeg op om het straatleven opnieuw te beleven. Dat voetbal een onderdeel van het dagelijks leven bleek al snel toen ik een straatventer tegenkwam. Over zijn rug droeg hij ingeklempt tussen twee half ronde stokken een aantal grote posters van ruim 100 bij 70 cm., met hierop in het midden het team van “Les grands etalons” ( grote paarden) afgebeeld. Aan de zijkanten de aktiefoto’s van de individuele spelers. Vol trots probeert hij één poster te verkopen.
Op weg van Ouaga naar Bobo stoppen we in Hounde om de kathlieke kerk en een artisanat (bedrijf waar op ambachtelijke wijze vooral kunst, muziekinstrumenten wordt gemaakt) te bezoeken. Na de bezichtiging lopen we nog wat rond. Ik zie op een achteraf pleintje een groep schooljongens fanatiek voetballen. Op plastic Bata sandalen met een lange versleten spijkerbroek en sportshirt aan wordt getracht met gekozen tweetallen een rond geval tussen 2 betonnen staanders van een huis te schoppen. Inderdaad een rond geval. Nader onderzoek wijst uit dat het geen bal van leer is , zoals wij gewend zijn, maar een soort van strooien/papieren balletjes bijeengehouden door een netwerk van elastiekachtige strips. Stuiteren doet de bal nauwelijks.
Het deed mij denken aan mijn jeugd waar ik bij een vriend in de weide voetbalde. Dat wil zeggen dat we ieder een doel bestaande uit twee hoogstam appelbomen kozen. De afstand van het ene naar het andere doel was zodanig dat met een strak en geplaatst schot het maken van een doelpunt mogelijk was. De ander was op dat moment keeper. Wie het eerst tien doelpunten bij de ander had gescoord won het potje. Je moet er het best van maken met de middelen die je hebt. Zo ook deze schooljongens.
In Bobo willen mijn zoon en ikzelf de plaatselijke economie een extra duwtje geven door naar de kapper te gaan. Als we de zaak binnen komen vallen twee zaken op: de modellen kappersposter en een voetbalposter van Real Madrid. We raken al snel in gesprek. Het blijkt dat Kambououalkoye een veelbelovende voetballer is geweest, maar 2 jaar terug vanwege problemen met de knieën heeft moeten stoppen. Zijn idool is Christiano Ronaldo van Real Madrid. Graag had hij zijn droom waargemaakt, maar helaas. .
Bij de pottenbakster van Bounkou, dorp nabijTiebele zien we een aantal kleinkinderen op het erf. Zoals wel vaker dragen ze felle voetbalshirts van bekende topspelers . Ook de namen van een aantal Nederlandse voetballers zoals Seedorf en Robben heb ik gezien. De kleuren en namen zijn belangrijker dan het passend zijn van een shirt. Passen kan ook over 10 jaar nog wel.
Door als start van de reis te kiezen voor vertrek met air Alegrie vanaf Parijs via Algiers naar Ouagadougou werden 2 dingen bereikt: een aanzienlijke besparing op de vliegkosten voor 5 personen (€ 500 ipv € 900 p.p. vanaf Schiphol) en 30 kg per persoon. Dit laatste maakte dat we veel kledingstukken, pennen, schoenen, spelletjes konden meenemen om uit te delen. Daarnaast ook 2 oudere handballen gebruikt door mijn zonen. Tijdens het bezoek aan Sidogo (hierover een volgend blog) zijn één van deze ballen weggegeven. Met veel enthousiasme werden deze handballen gelijk in gebruik genomen. Uiteraard niet om te gaan handballen, maar wel om …… Juist ja, goed geraden.
Op onze vertrekdag waren we al vroeg uit de veren om het mogelijke vertrek van de Moro Naba (koning van Mossi rijk) bij te wonen. Bij de plek aangekomen bleek echter dat we één uur te vroeg waren. Wat nu. Ik stel voor om een bezoek aan de kathedraal te brengen en naar het nationale stadion te gaan. Van de kathedraal herinner ik me de kerstavond bijeenkomsten als een menigte buiten de kathedraal op het plein staat om de kerstnachtmis bij te wonen. Dit gaf mij, hoewel ik geen katholiek ben, een saamhorigheidsgevoel.. In de kathedraal zelf was ik nog nooit geweest. Door de architectuur en de eenvoud past het goed bij een Afrikaans kerkgebouw.
Vervolgens gaat het richting Nationaal stadion. Het eerst wat opvalt is de grote hoeveelheid scooters bij elkaar. In plaats van BMW’s, Porches of Ferrari is het status symbool een stuk minder. Nieuwsgierig als ik ben trek ik de stoute schoenen aan als ik zie dat de toegangsdeuren open staan en er af en toe een speler naar binnen gaat. Voor ik het weet sta ik aan de rand van het veld. Ik kijk om me heen en zie de hoge tribunes. Ik maak een aantal foto’s en zie mijn vrouw en zoon als een soort eregasten plaats nemen op de hoofdtribune. Als ik halverwege mijn rondje om het veld ben komt een speler op me toe. Hij maakt duidelijk dat het niet gewenst is dat ik nog meer foto’s maak. Wellicht ziet men een spion in mij op zoek naar het geheim van voet(en)bal in Burkina Faso.
Foto's
