Overnachten op de camping van het Sedie-hotel

Door: Klompie44

Geplaatst op Aug 27, 2010

We reizen met zijn tween in een 4x4 terreinwagen met slaapplaats (tent) op het dak door Namibie en Botswana. Het vehaaltje speelt zich af op de camping van het Sedie-hotel in Maun (Botswana)

...Als de duisternis is ingevallen, gaan we naar het restaurant en eten a la cart. Er is ook een lopend buffet dat goedkoper is maar daar hebben we deze keer geen zin in. De struisvogelmedaillons met rijst worden opgediend in zilverkleurige schalen met dito bolle deksels. De ober verwijdert deze met een grote zwaai.
Er lopen katten rond de tafeltjes, alert op eventueel vallend voedsel. Enkele mensen laten bewust stukjes vlees vallen, waar de katten vervolgens met z'n allen op af gaan, Wie het eerst komt, wie het eerst maalt.
Als we onze koffie op hebben gaan we terug naar de camping. Daar drinken we nog gezellig een wijntje onder het genot van de paatselijke muziek (krekels en kikkers). We genieten van de Afrikaanse sterrenhemel. Af en toe nemen we even de tijd voor een slokje wijn maar al gauw gaan onze hoofden weer omhoog. De Afrikaanse hemel is zo wijds en zonder stedenlicht licht zo zwart waardoor de sterren extra lijken te stralen. In de struiken naast mij hoor ik af en toe wat geritsel. Ik schenk er niet zoveel aandacht aan want door het lichte zwoele windje komen de takjes en bladeren geregeld in beweging. Ik hoor het nog een paar keer en ineens krijg ik kippenvel en vertrouw het niet meer. Het geluid is toch anders dan het ritselen van een paar blaadjes. Ik pak de zaklamp en schijn op de plek waarhet geluid vandaan komt. De adem stokt in mijn keel. Ik schrik me naar want in de lichtstraal licht een grote grijze slang. In een rap tempo zijn mijn benen op de stoel en ik roep:" Een slang" en direct er achteraan "Doe dan wat Lou!" Lou pakt zijn zaklamp en ziet haar ook. Hij springt van zijn stoel en roept op zijn beurt: " Een stok, pak een stok! " Ja net alsof ik met een stok in de hand een wijntje zit te drinken! Die heb ik dus even niet. Ondertussen bewerkt Lou de slang door de lichtstraal heen en weer te bewegen en probeert haar zo weg te jagen. De slang richt zich op en beweegt met haar kop heen en weer maar uiteindelijk verveelt het spelletje haar. Ze kruipt tergend langzaam weer tussen de struiken. Voor mij veel te dichtbij, maar ja, ga er maar eens op af.
We nemen nog een wijntje voor de schrik maar mijn benen blijven op de stoel en de zaklamp stand-by in mijn hand...

Dit is een fragmentje uit mijn boek: 'Juweel van Afrika'