Dag 2 in inspirerend Chobe.
Chobe National Park
Botswana
Marcelkuijper
Dag 2 in inspirerend Chobe.
Dag 2 Chobe np.
Vandaag stond een hele dagsafari op het programma.
Wat wel lekker was is dat we niet heel vroeg moesten opstaan want we zouden om 0900u opgepikt worden door onze ranger Richard van Dreamssafaris.
Rustig wakker worden dus met nog steeds een glimlach op het gezicht van gisteren om erna in de vroege ochtend bij een heerlijk verkoelend briesje onder de de boom op het terras een kop koffie te drinken.
Ik was wat eerder dan de anderen aan tafel en dus lekker een momentje voor mijzelf met mijn kop koffie.
De vogels zongen weer en in de verte hoorde ik de nijlpaarden alweer in het water.
Na een goed en stevig ontbijt was Richard mooi op tijd om ons te halen bij de lodge.
Een 20 minuten later ging het feest beginnen want we kwamen aan bij de gate.
Geen enkel hek staat hier en dus kan je direct van alles zien.
Een paar minuten na de gate stopten we even voor de briefing om vervolgens vol goede moed Chobe np in te trekken.
Al snel lieten we de andere wagens ver achter ons want zij konden niet te ver Chobe in omdat ze slechts een rit van 3 uren hadden en wij, zoals gezegd, de gehele dag.
Wel fijn zeg, zo rustig en weg bij andere wagens.
Al snel zagen we overal olifanten aan de rivier.
Het is droog in Chobe dus alles speelt zich af bij de rand van de rivier.
Op gepaste afstand van het water zagen we ook steeds groter wordende crocs.
We konden heel dichtbij komen en dan zie je pas hoe groot en gespierd ze eigenlijk zijn.
Wat wij altijd weer erg gaaf vinden zijn de grote roofvogels en ook die heb je hier genoeg.
We zagen een groot nest met een jonge Fish Eagle, vele volwassen Fish Eagels (en als je ze niet zag dan hoorde je ze wel), de Braun Snake Eagle loerend vanuit een boom naar zijn ontbijt en een sub-adult Marshall Eagle die nog niet volgroeid was en toch al indrukwekkend groot.
Helaas steeg de Marshall Eagle net op vanaf de grond.
We konden mooi zien dat hij/zij toch een prooi te pakken had in de vorm van een Lizzard.
Even verderop, op een veilige afstand van ons, landde hij/zij weer en begon heerlijk te ontbijten.
We waren inmiddels helemaal aan de west kant van het park aangekomen en het was tijd om zelf maar eens te lunchen.
Onder een boom vonden we een perfecte plek en al snel kwamen de mangoos van onder de rotsen nieuwsgierig kijken wie of wat er bij hun boom was gaan zitten.
Nieuwsgierig maar met een voorbehoud kwamen ze steeds dichterbij om te kijken of er wat te halen viel.
Na de lunch bij de rivier vandaan gereden land inwaarts waar je een goed beeld kreeg van de droogte die er daar heerst.
Vele dode bomen omver gedrukt door olifanten.
Gek genoeg kwamen we juist in dat deel veel giraffen tegen.
Zij waren veelal zelf langer dan de nog staande bomen en moesten buigen om de schaarse bladeren, nog aanwezig, te bereiken.
Na nog veel meer olifanten gezien te hebben (ik denk vandaag in het totaal wel meer dan 1000 stuks) was het tijd om rustig aan weer terug te rijden.
De zon was al aan het zakken en de kleuren die dat met zich meebracht waren fantastisch om te zien.
De kers op de taart kwam als laatste.
Er was een opeenhoping van wagens toen we aan kwamen rijden en dat betekend natuurlijk iets speciaals.
Op 50 meter van de weg lag een luipaard rustig om zich heen te kijken vanuit een lang gerekte boomstam op ongeveer 7 meter boven de grond.
De wagens deden het dier niks en dat betekend dat het gewend is aan deze poppenkast want elke wagen kroop steeds iets verder om maar het beste uitzicht te hebben.
Persoonlijk is dit niet mijn stijl al is het zien van een luipaard altijd iets speciaals.
Het was tijd om terug te rijden naar de lodge want het was inmiddels bijna helemaal donker.
We waren allemaal onder de indruk van de dag en bij het nuttigen van een drankje voor het eten lieten we alles nog eens de revue passeren.
Wat was nou het mooiste dat we gezien hadden vandaag?
De vele olifanten (met een groep die de rivier overzwom) of toch de roofvogels of misschien wel het luipaard?
We kwamen er niet uit, teveel mooie dingen gezien.
Na een heerlijk avondmaal was het tijd om de ogen weer te sluiten want we vielen om van vermoeidheid.
Morgen nog een ochtend safari en ik vraag mij liggend in mijn bed af of die glimlach op mijn gezicht ooit nog zal verdwijnen?
Foto's
