We zijn uitgenodigd voor een Vodunbijeenkomst waarbij de god van het Ahémémeer aangeroepen wordt. Zijn fetish kan dansen op het meer.
De ceremonie begint met het oproepen van de verschillende goden die met en door de gelovigen zullen spreken. De trommels en ratels klinken steeds luider en meerdere personen raken in trance.
Deze mevrouw, een priester, zit er rustig bij. ze draagt veel kettingen met daartussen een houten popje op haar boezem, dat de helft van een tweeling voorstelt. In Benin zijn tweelingen heel belangrijk, omdat zij de Vodungoden Mawu-Lissa, de twee-eenheid die de aarde bestuurt, vertegenwoordigen. Zij staan voor goed en kwaad en brengen evenwicht. Het popje heeft nog steeds de kracht van het overleden kind.
Om haar armen en op haar lichaam draagt mevrouw bundeltjes die ze met kracht zal laden. Daar kan van alles in zitten; een lok haar, een voorwerpje van een overledene. Het contact met de voorouders blijft hierdoor behouden.
Tenslotte geeft de spreuk op haar kleding hoop: ‘Rien n’est tard’ : Het is nooit te laat, het contact blijft.
Een mooie gedachte.