In Angola wilden we even ontsnappen aan de drukte van alledag en een Bounty-ervaring opdoen op het ongerepte schiereiland Mussulo, voor de kust van de hoofdstad Luanda. We lieten ons dan ook op een ochtend afzetten met een bootje en spraken af dat we de volgende dag aan het eind van de middag weer opgehaald zouden worden. We hadden rugzakken bij ons met een slaapzak, wat proviand, water en spul tegen muggen.

Die dag hebben we uren lang gewandeld langs de zee, op een strand waar we niemand tegenkwamen, behalve af en toe wat vissers bij hun hutten. We zagen ook veel ibissen in deze tropische hitte en regelmatig stopten we om de oceaan in te duiken en daarna heerlijk bij te komen op het strand. Echt een dagje vakantie.

Tegen de tijd dat de avond inviel gingen we op zoek naar een schuilplek voor de nacht. Het land was nog in oorlog en het was niet heel erg handig om al te kwetsbaar te zijn tijdens de nacht. Onze verbindingsmiddelen hadden geen bereik en we hadden geen wapens bij ons. Dus kozen we een plekje dat uit het zicht was van vissersbewoningen en rond de schemering begonnen we aan het graven van een grote kuil waar we verdekt in zouden kunnen slapen. Mensen die 's nachts langs het strand zouden lopen, konden ons zo niet zien.

Die nacht hebben we niet heel veel geslapen. Enerzijds omdat we continu op onze qui vive waren, en anderzijds omdat we werden afgeleid. Door die gigantische sterrenhemel, door donkere kano's op de zee en door vuren in kleine dorpjes in de buurt.

De warme ochtendzon was de verlosser. Bij daglicht voel je je toch veiliger. Vanuit de slaapzak konden we zo de zee in om op te frissen en met zout water onze tanden te poetsen en die dag hebben we weer heerlijk gewandeld over deze exotische landtong. Op een bepaalde manier blijft Mussulo in mijn herinneringen hangen als een stukje paradijs.