We landen per helikopter naast het dorpje in de savanne nadat we er een paar keer overheen zijn gevlogen. Het ligt in UNITA gebied (rebellenleger) en we komen het bezoeken. Het is er warm, droog en nog pittoresk ook. De bebouwing bestaat uit hutten en de bevolking uit vrouwen, een paar bejaarde mannen en kinderen. Geen mannen in de kracht van hun leeftijd.

De paden tussen de hutten zijn minutieus geveegd. Er ligt geen stokje en geen strootje op de grond, alsof vanochtend nog met militaire precisie hier schoonmaak is gehouden. Ook de grote hoeveelheid aan kookspullen is perfect gereinigd en opgeslagen.

We treffen geen rebellen aan en ook geen wapens. Voor de zoveelste keer heeft iemand ons verraden door de dag ervoor te verklappen dat we een onaangekondigde inspectie zouden uitvoeren. We vliegen weg, naar een ander dorp waar we ongeveer hetzelfde meemaken en na wat uren scheren we nog eens dreigend met onze Russische Mi-8 helikopter laag over de dorpen maar we weten dat het geen zin heeft: ze hebben zich verstopt.