“De eindeloze Sahara”, starend in de verte vraag ik me hardop af hoe ik dit aan het thuisfront over kan brengen en hoe ik dit moet verwoorden. Al snel kom ik tot de conclusie dat dit niet zal gaan lukken. De onwezenlijke stilte, de reusachtige rotsblokken en het adembenemende en eindeloze vergezicht over de zanderige vlakte. Eindeloos, maar toch ook weer dichtbij. Het is dezelfde wereld, maar op een moment zoals dit is dat nauwelijks voor te stellen.