Alle inzendingen voor "Fotothema: Opvallende verkeersborden -en/of situaties"
Boom op de weg
Tijdens onze rondreis door Costa Rica stuitten we op een gegeven moment op dit bordje. Er stond een boom temidden van de weg. Van een afstandje zagen we het bordje, maar konden we het nog niet goed lezen, maar dichterbij moesten we hier heel hard om lachen.
Zelfs de...bewegwijze
Heerlijk toch als zelfs de weg bewijzenring je een bepaalde sfeer mee geeft dat je echt op vakantie bent. Het zou zomaar een schilderij aan de muur kunnen zijn.
Man at work in...Brat
Super grappig! Dit beeld midden in de winkelstraat van Bratislava. De reden waarom het is geplaatst en of het beeld nog voor iets staat is onduidelijk, maar toch hoort er een komisch verhaal bij. Toen dit beeld werd geplaatst werden er al direct veel foto’s van gemaakt door toeristen. Maar de auto’s en leveranciers van de winkels zagen het beeld soms over het hoofd, omdat het zo laag bij de grond is. Maar liefst twee keer werd het beeld onthoofd door een onoplettende chauffeur. Naar aanleiding hiervan is het verkeersbord ‘Man at work’ geplaatst, zodat hij zijn hoofd niet meer kwijt raakt. Dit lijkt te werken en het bord maakt het gehele plaatje compleet.
Zegening voor je auto
De meest opvallende en aparte verkeerservaring die ik heb gehad is dat we met de auto in het kleine plaatsje Copacabana achteraan in een file stonden. Apart want dit is een erg klein plaatsje aan het Titicaca meer en vaak het startpunt om naar Isla del Sol te gaan of richting Peru. Doorrijden zat er niet bij en we gingen er maar vanuit dat er een ongeluk of iets dergelijks was gebeurd. Wel zagen we overal mensen met slingers hoeden en andere versiersels lopen. Gestaag schoven we in de straat enkele plaatsjes op. Tot onze verbazing werden voor en achter ons de auto's voorzien van slingers en de feesthoeden (jawel boven op het dak van de auto). Het blijkt elk weekend een aparte beleving te zijn waarbij passanten en locals hun auto laten zegenen (Bendición de Movilidades) door een katholieke priester of een witch doctor. Meerdere religies dus mogelijk. Met wijwater wordt de auto besprekeld en vuurwerk wordt onder de auto afgestoken. Wat geprevel van de heilige en een veilige doortocht is gegarandeerd. Het kost wel iets natuurlijk maar we konden niet achterblijven behalve de versiersels dan. Het kostte wat tijd maar een erg bijzondere en een beetje een bizarre verkeerservaring.
Congost de Mont Rebei
Samen met de Caminito del Rey behoort de Congost de Mont Rebei tot de meest spectaculaire wandelingen van Spanje. Vanaf de parkeerplaats loop je langs het meer en ga je een steeds smaller wordende kloof in. Het wandelpad stijgt en je kijkt loodrecht naar beneden de kloof in. Hier varen de kanoërs als minibootjes voorbij. Langs een pad, uitgehakt in de rotsen en zonder afzetting wordt de kloof weer breder en kom je bij een hangbrug. Vanaf hier kun je verder omhoog via een venijnige klim. Boven aangekomen sta je aan het begin van een houten trappenstelsel (zie foto) dat langs een loodrechte rotswand naar beneden gaat. Ziet er gelukkig allemaal heel solide en betrouwbaar uit. Wij zijn hier afgedaald en weer terug omhoog gegaan. Na een korte pauze weer terug naar de parking La Masieta, waar we moe maar voldaan aankwamen. Helaas konden we de Caminito del Rey niet lopen omdat we geen tickets hadden gereserveerd. Moet je maanden tevoren al doen hoorden we van andere wandelaars.
Congost de Mont Rebei
Samen met de Caminito del Rey behoort de Congost de Mont Rebei tot de meest spectaculaire wandelingen van Spanje. Vanaf de parkeerplaats loop je langs het meer en ga je een steeds smaller wordende kloof in. Het wandelpad stijgt en je kijkt loodrecht naar beneden de kloof in. Hier varen de kanoërs als minibootjes voorbij. Langs een pad, uitgehakt in de rotsen en zonder afzetting wordt de kloof weer breder en kom je bij een hangbrug. Vanaf hier kun je verder omhoog via een venijnige klim. Boven aangekomen sta je aan het begin van een houten trappenstelsel (zie foto) dat langs een loodrechte rotswand naar beneden gaat. Ziet er gelukkig allemaal heel solide en betrouwbaar uit. Wij zijn hier afgedaald en weer terug omhoog gegaan. Na een korte pauze weer terug naar de parking La Masieta, waar we moe maar voldaan aankwamen. Helaas konden we de Caminito del Rey niet lopen omdat we geen tickets hadden gereserveerd. Moet je maanden tevoren al doen hoorden we van andere wandelaars.
Scootertrafikk in...L
Waar iedereen in Nederland de fiets pakt, pakken ze op Spitsbergen 's winters de sneeuwscooter. Deze is vaak voorzien van een houder voor het geweer, als bescherming tegen de ijsberen. Nu was ik er in de zomer, wanneer er in Longyearbyen weinig sneeuw ligt. De sneeuwscooters staan er dan maar wat verlaten bij. Hoefde ik in ieder geval geen rekening te houden met 'scootertrafikk'.
Op pad met een Willy
Ooit een hilarische roadtrip-moment meegemaakt? De nieuwe Columbus & Sunny-Cars actie is nieuwsgierig naar onze avonturen.... Voor ons was Cuba elke dag weer een road-trip avontuur. Wij maakte veel gebruik van de oude (illegale) Amerikaanse taxi's. Deze worden afgeraden maar wij hebben er veel gebruik van gemaakt. Spreek van te voren een prijs af en geniet van het ritje. De chauffeurs knopen graag een praatje aan met je en als je begint over de 'denk aan mij' fotootjes op hun dashboard is het ijs meteen gebroken. Het mooiste avontuur voor mij was om met 7 !!! personen met een knalgele Jeep (Willy) mee te gaan. We waren met zijn vijven maar de chauffeur stond er op dat er ook nog een tolk meeging voor de paar woorden engels die hij sprak. Servicio extra..... De achterklep werd uitgeklapt en zo kreeg je meteen 2 extra zitplaatsen. Voor 8 CUC de man hebben de hele dag de grootste lol gehad. Maar ook veel foute Spaanse woorden geleerd, een half kale kip doodgereden, paradijselijke verborgen strandjes ontdekt, bij een Tell Sell-achtige dame chocolade gekocht, de hele dag de radio op standje burenruzie en de lokale jeugd geëntertaind. En als herinnering nog een zere kont van het harde bankje.
Overnachten bij ...Ch
Tijdens onze camperreis door Chili en Argentinië hebben we, op een paar campings na, altijd vrij gekampeerd. Dat was overal veilig en altijd in een prachtige omgeving. Nooit hoefden we lang te zoeken naar een overnachtingsplaats. Vanuit San Pedro de Atacama wilden we via de Salar de Atacama (een enorme zoutvlakte met een zoutmeer waarin vaak flamingo's foerageren), Laguna Miscanti en Laguna Miniques (op 4300 meter hoog) als einddoel Piedras Rojas bereiken om aldaar een plaatsje te zoeken voor een vrije overnachting met de camper. Dat hadden we eigenlijk al 3 weken zo gedaan in Chili en steeds was dat goed bevallen. Dus waarom zou dat hier bij Piedras Rojas ook niet gaan lukken? Na Laguna Miniques en Miscanti is het nog ruim 40 km tot Piedras Rojas. De asfaltweg slingert zich door een zeer weids landschap dat is begroeid met talloze graspollen. Soms zie je drie afgeplatte vulkaankegels in de verte en een paar bochten verder zijn het er ineens vijf, prachtig afgetekend tegen een magisch blauwe lucht. Verkeer is er zo goed als niet te bekennen. Alles wat we tegenkomen zijn een zwaarbepakte eenzame fietser en een paar kuddes overstekende guanaco's. Bijna alleen op de wereld!! Dan bereiken we Piedras Rojas, een onwaarschijnlijk, buitenaards berglandschap dat surrealistisch aandoet.De fotocamera draait hier heel wat overuurtjes. De bergen worden aan de voet begrensd door een roodachtig gesteente. Maar dan begint tóch de tijd te dringen en moeten we op zoek naar een plaatsje voor de nacht. Op mijn routeplanner (maps.me, een echte aanrader!) verschijnen bij het inzoomen kleine weggetjes met aan het einde een parkeerplaats. Die zoeken we. Maar helaas blijken al deze weggetjes afgesloten te zijn in verband met herstel en kwetsbaarheid van dit gebied. Wat verderop is een parkranger aan het werk. Die vertelt ons dat we hier niet mogen overnachten. De eerstvolgende gelegenheid is 100 km verderop bij de Paso de Sico op de grens met Argentinië. Daar voelen we niets voor. Dan doemt in de verte een groot geel gebouw op. We gaan erop af. Het blijkt een militaire basis te zijn waar militairen gelegerd zijn die ingezet worden bij het wegenonderhoud. Borden met “No pasar” en veel prikkeldraad houden ons tegen. We stoppen voor het hek. Met een vriendelijk “Hola” worden we begroet door een jonge Chileense militair. Op onze vraag of we hier mogen overnachten verwijst hij ons naar een plekje, honderd meter verderop. Maar al snel komt hij terug en dirigeert ons naar een parkeerplaats voor bezoekers vlak voor het gele gebouw. Uit zijn gebrekkige Engels begrijpen we dat we hier mogen overnachten. Tevens mogen we gebruik maken van de sanitaire voorzieningen. Als we zitten te eten komt een militair vragen of we gebruik willen maken van de WIFI. Natuurlijk! Even later komt hij een briefje brengen met de inloggegevens. Super service! Als het bijna donker is, loop ik nog even naar buiten om een blik te werpen op het ons omringende, buitenaardse landschap. Gezien de kou en de hoogte van ruim 4000 meter slapen we redelijk goed die nacht. Na het ontbijt wordt er op de deur geklopt. Wie schetst onze verbazing! Er staan twee militairen buiten met voor ieder van ons een voedselpakket, bestaande uit water, fruit, yoghurt, frisdrank e.d. (zie bijgaande foto).Wij zijn totaal verrast. Dankzij de goede werkende WIFI brengen we het thuisfront op de hoogte van onze ervaringen en maken alles klaar voor vertrek. Met behulp van de Google Translate-app stel ik een tekstje op om onze dankbaarheid tot uitdrukking te brengen. We nemen afscheid van deze gastvrije militairen. We worden nog lang nagezwaaid …...... Chileense gastvrijheid ten top!
Buddyseat
Op weg naar Konarak vanuit Puri wordt onze autorickshaw ingehaald door dit mooie transport. Geen camera bij de hand om vast te leggen. Gelukkig halen wij hen even later weer in en heb ik wel mijn telefoon in de aanslag. Van het gemaakte filmpje is dit een still. Geen super kwaliteit foto maar te leuk om niet te delen.
Een pad voor vee
Bealach na Ba, wat zoveel betekent als ‘een pad voor vee’ is een bergpas op het Schotse schiereiland Applecross. Het is de op twee na hoogste weg van Schotland en tot midden de jaren zeventig van de 20e eeuw was het de enige verbinding via de weg met de rest van Schotland. In het verleden werd hij vooral door veedrijvers gebruikt. De weg is smal maar gelukkig hebben ze genoeg 'passing places' gemaakt.
North Coast 500
Smalle landweggetjes, slingerende wegen en verborgen routes brengen je naar de mooiste plekken in het noorden van Schotland. De route start in Inverness, de hoofdstad van de Highlands. Zigzag door het binnenland en geniet van een afwisselend landschap om uit komen bij Applecross. Vervolgens trek je richting het noorden naar de knusse Schotse kustplaatsjes Gairloch (zie foto) en Ullapool met hun prachtige stranden en hun gezellige pubs. Proost samen met de vissers en luister ademloos naar hun sterke verhalen. Onderweg ontdek je de ruige kliffen aan de noordkust en de vele vogels die hier hun thuis hebben. Vergeet ook zeker niet af en toe een stukje het binnenland in te rijden voor een bezoek aan watervallen, grotten of een kloof. Een reis aan Schotland is pas compleet als je ook kastelen, lochs en vuurtorens hebt gezien en die zijn er genoeg. Pas onderweg wel op voor de vele schapen, de weg moet je namelijk wel delen met hun. Voordat je weer terug keert in Inverness mag een glaasje whisky van een van de beroemde stokerijen natuurlijk ook niet ontbreken om de reis in stijl af te sluiten.
Bom op wielen
We maken een tocht vanuit het zuiden van Togo naar het noorden om vervolgens over te steken naar Benin en daar weer af te zakken naar het zuiden. De hoofdwegen zijn goed, zoals je hier kunt zien. het is wel lastig om aan een volle benzinetank te komen, want benzine wordt hier in flessen verkocht (zie eerdere foto) Het vreemde voertuig rechts is een omgebouwde brommer die nu dient als één grote benzinetank. De jerrycan hangt achterop en de flessen kunnen gevuld worden. Meneer zit op een autostoel bovenop, zijn traditionele gewaad wappert op. Zijn colbert heeft hij maar over de stoel gehangen. Ik was blij dat we snel konden passeren. (door de voorruit gefotografeerd, dus niet zo scherp) Coördinaten: Latitude 6.145023, Longitude 1.213989
Met Maggi meer mans
We moesten lang wachten toen ons busje op de hoofdweg van Porto Novo werd aangereden door iemand die op de vlucht was voor de politie. Gelukkig was er langs de drukke hoofdweg van alles te zien. Zo ook deze Maggipromotiekaravaan, waar je gratis T-shirts en natuurlijk Maggi kunt krijgen. 'Met Maggi is iedere vrouw een ster', staat er op het wagentje. Het is nog een rode ster ook!
En nu?
Een kleine bijdrage in het maandthema humor. Op deze tegenstrijdige verkeersborden stuitte ik in Nida, een leuk havenstadje op de Koerische Schoorwal. Deze langgerekte schoorwal is een aantrekkelijk gebied, met stranden, enkele bezienswaardigheden zoals het vakantiehuis van Thomas Mann, en een barnsteenmuseum, en in Nida leuke houten huizen en aangename terrasjes.
Er kan nog meer bij!
Er kan altijd nog meer bij, lijkt deze familie te denken. Kip wordt veel gegeten, maar ook bij de voodooceremonies worden kippen geofferd. Zij hebben in ieder geval genoeg voorraad.
Dames rechts
Litouwen is een zeer katholiek, en ook preuts land. Op de stranden zijn dan ook stukken gereserveerd voor dames, wat deze, bij ons onbekende, borden oplevert. (update 2017: Misschien toch een ideetje nu we opgeschrikt en wakker geschud worden door #MeToo?). De foto is genomen op de Koerse schoorwal, waar je uitgestrekte brede zandstranden vindt. De Koerse schoorwal staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Vreemd verkeer
In verre landen kom je soms onverwachte en onbekende verkeersborden tegen. Dit bord is te vinden in Dahab, en heeft de bedoeling kamelen en paarden van het strand te weren. Zelf ben ik geen duiker, maar Dahab is een bekende plaats voor duikvakanties.