Nathaliebeersma

Deze foto is genomen van het parlementsgebouw Stortinget in Oslo in Noorwegen, op dinsdag 12 augustus 2014 rond 20.00 uur. `Op loopafstand van de koning, wonend in het paleis op de kleine heuvel aan het begin van de levendige brede hoofdstraat Karl Johan gate, staat een perfect symmetrisch pand bestaande uit twee vleugels met als middelpunt de vorstelijk ogende ronde hal. Het zijn twee verdiepingen vol met fraaie architectonische hoogstanden, zoals de verschillende maten boogramen en de kartelranden aan het dak. Bovenop dat dak wappert fier de nationale vlag. Het is mooi weer en in de lichtblauwe lucht hangen slechts een paar kleine sluierwolkjes. Ik beeld me in welke stevige discussies hierbinnen worden gevoerd, gesprekken over nationaal en internationaal belangrijke zaken. Ook schat ik in hoe groot de kans is dat een bekende Noor op dit moment naar buiten stapt. Zouden mijn Oslose vrienden die persoon dan herkennen? In het uiterst zorgvuldig onderhouden parkje voor het parlementsgebouw heerst een serene rust, terwijl het direct hiernaast op Karl Johan een drukte van belang is. Iedereen geniet van de lange zomeravond. Mij lijkt het prima vertoeven voor de 169 volksvertegenwoordigers, op deze prachtige werkplek middenin in het centrum van Oslo.’

In de voetsporen van.

Deze foto is genomen bij een kerkje op een berg tussen S’Alqueria Blanca en Santanyí op het Spaanse eiland Mallorca, op dinsdag 6 mei 2008 rond 12.30 uur. `Een nieuwe dag om de verborgen schoonheden van Mallorca te ontdekken is aangebroken. Ik rijd vanaf Cala d’Or en Portopetro naar S’Alqueria Blanca. In dit leuke kleine dorpje blijf ik de grote weg Ma-19 volgen, richting Santanyí. Als er langs de rijbaan een roze bordje met daarop een kerk verschijnt, besluit ik de door de richtingwijzer aangegeven straat in te slaan, Camí de sa Teulera. Dit idyllische plattelandsweggetje wordt afgebakend door keurige stenen muurtjes waarachter zich verschillende boomgaarden en pittoreske Spaanse terracotta huisjes bevinden. Even later zie ik links van mij het voetbalveld. Ook die passeer ik. Dan wordt het asfalt abrupt gestopt door de heuvel voor mij. Er loopt een onverhard pad rechts de berg op, die leidt naar mijn einddoel, zo ondervind ik een jaar later. Ik besluit de auto op deze plek achter te laten. Een lange, steile pelgrimstrap leidt me naar het heiligdom. In de pijn van mijn verzurende benen voel ik tegelijkertijd de kracht en inspanning die de bedevaarders destijds leverden om hun kerkje te bereiken. Het maakt de beleving intenser, echter. Wanneer ik de laatste trede heb genomen en me omdraai, word ik beloond met een adembenemend panorama over minstens de helft van het verrassend groene eiland. In het verlengde van de steengroeve en het sportterrein aan de voet van de heuvel ligt mijn geliefde Cala d’Or. De bebouwing van deze wonderschone badplaats loopt over in de grote zee, de immense oceaan die heel Mallorca omsingeld totdat de watervlakte over de rand van de aarde verdwijnt. Aan de andere kant zijn heel in de verte de contouren van het Tramuntana-gebergte waar te nemen. Op de voorgrond bepalen enkele cactussen mijn uitzicht. Achter een oude gewelfde houten deur ligt een piepklein kapelletje verscholen. Slechts enkele bankjes en een altaar met Maria, meer hadden de gelovigen hier niet nodig om zich tot God te richten. De entree blijkt een perfect kader waardoor ik, langs de palmbomen en andere meditteraanse flora, heel Mallorca kan bewonderen.’

Gestrand icoon

Deze foto is genomen aan de noordkant van Zakynthos-Stad op het Griekse eiland Zakynthos, op dinsdag 29 april 2014 rond 16.30 uur. `Een beeldschoon maritiem icoon is gestrand in het zicht van de haven. Ik kijk naar de railing en beeld me in hoe de mensen daar tegenaan stonden terwijl zij genoten van het weidse uitzicht over de oceaan. Het maakt me nieuwsgierig naar wie die opvarenden waren. Voor welk doel bevoeren zij dit schip? En hoe kwamen zij uiteindelijk hier in Griekenland terecht? Staand op zo’n grote boot voel je je de heerser van de wereldzeeën, de king of the world, zoals Leonardo DiCaprio riep. Een machtig gevoel en zoiets moois om thuis te komen met verhalen over gebieden die niemand nog ooit bezocht. Welke verhalen zouden er verborgen liggen in dit vergane vaartuig? Ik ben ervan overtuigd dat dat heel wat belevenissen zijn. Maar nu is dit eens zo blinkende witte schip drooggelegd, ontdaan van water en verdere avonturen. Een roestig stuk metaal op de voorste punt deed ooit dienst als haspel voor het anker en van het bovendek is alleen nog het stalen geraamte over. In de railing zit een opening voor de loopplank. Ik laat mijn gedachten gaan over de functie van de ronde gaten aan de zijkant van het schip. Gingen hier de kanonnen door of zijn het gewoon patrijspoorten, het antwoord blijft uit. Er bekruipt me een gevoel van boosheid, misnoegen richting de aanstichters van graffitivervuiling van de boot. Lang kan ik echter niet gepikeerd blijven. De kleuren van de verf leveren een schilderachtig pastelkleurig kunstwerk op samen met het lichtgroene gras en de zachtblauwe achtergrond van zee en lucht.’

Australië • Queensland

Een historische reis.

Deze foto is genomen onderweg van Cairns naar Kuranda in het regenwoud bij Cairns in Australië, op woensdag 24 juli 2013 rond 09.30 uur. `Om half negen zet de trein zich in beweging. De Kuranda Scenic Railway gaat beginnen. Dit is een van de uitzonderlijkste treinreizen in Australië, door het kleurrijke leven en de natuurlijke schoonheid van miljoenen jaren oud regenwoud in het uiterste noorden van Queensland. Het is zelfs het oudste regenwoud ter wereld en bovendien werelderfgoed. Vlak na Freshwater Station gaat de trein ineens heel langzaam rijden. Hij staat bijna stil. En het kraakt overal. We hebben de scherpste bocht van de spoorlijn bereikt. Hier, bij de 180 graden scherpe Horseshoe Bend, begint de steile klim van Freshwater Valley naar Kuranda. `De trein zal 75 kilometer spoor volgen waarbij 15 met de hand uitgehakte tunnels worden gepasseerd, evenals 37 bruggen en 93 bochten. Over twee uur zal hij in het op 334 meter hoogte gelegen Kuranda arriveren. ’Genietend van de omgeving luister ik naar de achtergrondinformatie over alles wat aan me voorbij gaat. Dit spoor werd aangelegd als verbinding tussen diverse kleine mijnstadjes en ligt langs steile bergwanden en over diepe ravijnen. Tijdens de bochten aanschouw ik de gele wagons die het voorste deel van de trein vormen. Een fleurig tafereel in het diepgroene regenwoud. De vochtige maar frisse lucht is te voelen. Zelfs te ruiken. We passeren Stoney Creek, de enige plek waar twee treinen elkaar kunnen passeren. Een druk buurtschap floreerde hier aan de rand van de bergkloof. `Op het observatiebalkon verzamelen zich talloze passagiers voor een goed zicht op de hoogtepunten van deze route.’ De woorden van de presentator van `Rail Away’ galmen nog altijd na in mijn hoofd. Het beeld staat me nog net zo helder voor ogen. De smalle brug, steunend op drie pijlers, met daarachter de waterval. Het is inderdaad erg indrukwekkend. Het spierwitte water valt naar beneden over de half begroeide grijze rotsen. Daarboven een felblauwe lucht met wolkjes die net zo wit zijn. Na de veertiende tunnel heb ik een prachtig uitzicht op Cairns en de Coral Sea. Beneden staan de witte huisjes in het diepe, vlakke dal. Het dal dat overgaat in de zee die me doet verwonderen vanwege de spectaculairste kleuren blauw, inclusief de zilveren glans. Dit alles bekijk ik vanuit de met tropische vegetatie begroeide bergen. Dan duiken we de laatste en langste tunnel van 490 meter in.’

Thailand • Hua Hin

Zorgeloos vermaak

Deze foto is genomen op het strand van Hua Hin in Thailand, op dinsdag 29 april 2014 rond 14.00 uur. `In de zee beleven drie jongens oeverloos plezier aan het water. Ik heb een sterk vermoeden dat dit broers zijn, waartussen telkens een leeftijdsverschil van zo’n anderhalf tot twee jaar zit. Allemaal dezelfde gelaatstrekken, allemaal dezelfde egaal bruine huid, allemaal dezelfde pikzwarte haren. Schoonheden zijn het. De Benjamin van het stel brengt al zijn krachten samen om de rots te bestijgen. Op zo’n jonge leeftijd al zoveel doorzettingsvermogen, ik zie in hem een echte avonturier, een ondernemer. Hij komt er wel. Nu hij zijn doel heeft bereikt, hij ligt op de steen, zet hij zijn ontdekkingsreis voort door eens aandachtig het waterverloop op zijn eigen stenen berg te inspecteren. Hij probeert wat uit met z’n vingertjes. Op een meter afstand staat zijn oudere broer vol bewondering en interesse toe te kijken. Opvallend is zijn leuke blauwe blouse vol vrolijke vakantieprinten, inclusief palmbomen en een strand. Het jochie lijkt te worden geïnspireerd door het kleine mannetje. Uit zijn houding spreekt een en al motivatie: `Ik ga dit ook kunnen!’ Hun oudste broer kijkt niet op of om, waarschijnlijk omdat hij deze wonderschone egale keien al eerder heeft verkend. Banjerend door de golven houdt hij nu zijn twee vriendjes goed in de gaten. Ik zou nog uren naar de lieve kereltjes kunnen blijven kijken. Wat is het fijn om te zien dat kinderen met zo weinig gelukkig zijn.’

Dankbloem

Met deze foto wil ik iedereen bedanken voor de hartverwarmende felicitaties met mijn erkenning Reisreporter van de Week. Ik vind de titel een hele eer. Er staat een continue glimlach op mijn gezicht als ik alle mooie reisfoto’s op de community zie. Blijf ze dus vooral delen! Ik vind het fantastisch om jullie blij te maken door datgene te doen waar mijn hart ligt: reizen en schrijven. Met alle leuke reacties maken jullie mij weer blij. Kortom, het is heerlijk om me te midden van andere reizigers te bevinden. Daarvan ga ik bloeien, net als deze bloem. De foto is genomen op het Griekse eiland Zakynthos, op donderdag 1 mei 2014 rond 14.00 uur.

Australië • Adelaide

Lieve Flipper van...b

Deze wilde dolfijnen zijn gefotografeerd tijdens een boottocht over de zee bij Glenelg, de kustplaats van Adelaide, in Australië, op zaterdag 23 februari 2013 rond 10.00 uur. `Enthousiast geniet jij van jouw eindeloze natte, blauwe wereld. Jij duikt met je perfect geronde, als rubber aanvoelende lichaam naar de zeebodem om enkele ogenblikken later als een vuurpijl boven het wateroppervlak uit te schieten. Dan komt ook jouw zachte witte buik tevoorschijn. Met een luide zucht spuit jij een prachtige fontein uit jouw blaasgat. Met nieuwe adem begin je aan de volgende boog in het water. Jouw rugvin vertelt me waar je bent. Zoals altijd ben jij samen met een paar soortgenoten, jouw familie. Met jouw betoverende hoge klik- en piepgeluid fluit jij mij gedag. Je laat jouw brede glimlach zien. Bij jou, maar zeker ook bij mij, zal deze smile van oor tot oor nooit verdwijnen. Zo lief, zo teder, zo vriendelijk. Je zit voor altijd in mijn hart, lieve Flipper.’

Australië • Great Ocean Road

Niet 12 maar 9 maar 7

Deze foto is genomen bij de Twelve Apostles aan de Great Ocean Road in Australië, tussen Adelaide en Melbourne, op woensdag 3 juli 2013 rond 17.00 uur. Wisten jullie dat er nooit twaalf apostelen zijn geweest, maar slechts negen? Ik heb ze geteld en het zijn er nu nog zeven. Vijf aan de ene kant, twee aan de andere kant (te zien op de foto). En twee in de oceaan, omgevallen. Dit is het verhaal van wat er gebeurde exáct acht jaar geleden: Het was zondag 3 juli 2005. Een meisje van zes jaar kreeg haar moeder na flink aandringen toch tot stoppen om haar even te laten kijken alvorens naar Melbourne door te rijden. `Oké dan. Ik parkeer de auto. Ren naar beneden, ga snel even kijken en binnen vijf minuten ben je terug.’ Op dat moment was ze de enige op die plek. Even later komt ze terug. `Mam! Mam! Er is er net één in de oceaan gevallen!’ `Ach, doe niet zo raar. Hup, in de auto en we gaan.’ Niemand, inclusief haar moeder, geloofde haar, totdat ze in Melbourne aankwamen. Het was overal in het nieuws. Om 09.18 uur was de kolos ineengestort. En op vrijdag 25 september 2009 iets na 17.00 uur gebeurde hetzelfde met de achtste rots.

Australië • Queensland

Millaa Millaa...super

Deze foto is genomen van de Millaa Millaa Falls in het regenwoud bij Cairns in Australië, op donderdag 25 juli 2013 rond 14.30 uur. `Bij de 40 meter hoge Millaa Millaa waterval poseer ik, net als in de shampooreclame, met een boog van water vanaf mijn haar. En dat met de waterval en een regenboog op de achtergrond. Hoe tropisch kan de ervaring zijn. Ik had, toen ik de foto’s van Monja van Peterpans zag, niet verwacht dat het mogelijk was dit op beeld te krijgen. Hierna klim ik nog even over de rotsen om te zien hoe de wereld er van achter een waterval uitziet. Fantastisch. Heel bijzonder. Ik trotseer de kou, al valt die hier reuze mee. De zon schijnt immers fel.’

Steenafgraving in de.

Deze foto is genomen aan de noordwestkant van het Griekse eiland Zakynthos, op woensdag 30 april 2014 rond 10.30 uur. `Een bochtige en gelukkig goed geasfalteerde weg leidt me over het eiland, door de wonderschone groene minibergen van Zakynthos. Ik passeer een groot, verroest hek met een liggend ruit in het midden dat hangt boven een bedje van struikgewas. De opzichtige poort met elegante krullen in de spijlen vormt de ingang van een oude steenafgraving, hoewel het geen enkele vorm van bescherming tegen inbrekers meer biedt nu de oprit er gewoon aan de andere kant van het muurtje langsheen loopt. Het landschap wordt bepaald door een enorme gele trechter, een metalen bouwwerk dat op de top van de heuvel boven alles uittorent. Ik zet mijn knalrode racemonster neer en ga kijken. Behalve de gele machine is er geen enkel object met kleur te vinden in deze groeve waar, naast een zwaar door corrosie aangetaste pijp, een paar troosteloze huisjes van betonblokken en golfplaten staan. De dakpannen van een van de gebouwen lijken nog niet zo lang geleden te zijn vervangen. Ook de ramen zijn recentelijk nog gelapt. In een halfhoog betonmuurtje vol graffiti zitten twee ijzeren deuren. Ze zijn diep donkerbruin geoxideerd. Waar ik ook rondloop, de reus kijkt op me neer. De gigantische stalen constructie wordt in de spotlights gezet door de zon en een paar schapenwolkjes. Vanaf deze afgelegen, verlaten locatie die de sfeer ademt van een bouwplaats, het moet allemaal nog afgemaakt worden, heb ik een prachtig uitzicht over de zee. Ik hoor enkel het geluid van de wind die door het riet en de bomen suist.’

De schoonheid van...o

Deze foto is genomen op het Griekse eiland Zakynthos, op woensdag 30 april 2014 rond 13.00 uur. `Als een baken verscholen in het landschap, tussen de hoge grassen, staat een eens zo glanzend witte wagen. Het groene gewas probeert de roestplekken te verhullen, al lijken de pluimen tegelijkertijd als een soort eerbetoon naar de vrachtauto te wuiven. De zon aan de heldere, lichtblauwe hemel laat de vergane glorie nog eenmaal blinken. Achtergelaten door de arbeiders staat hij daar bij de fabriek, zonder glas in de ruiten en spiegels. De lange truck was altijd op de weg om zijn diensten te bewijzen, maar er kwam een moment dat het zijn tol ging eisen. De achterkant is al bijna helemaal roestbruin en de stoelen zijn kapot. Één daarvan ligt dwars door de cabine, over het verbazingwekkend nieuw uitziende stuur. Ook zit er een flinke deuk in de voorbumper. Als ik verder naar onder kijk, zie ik dat de wielen al zijn verdwenen. Ik loop dichter naar het voertuig toe. Het droge riet kraakt onder mijn voeten. De onvolkomenheden hebben iets moois, maar hiermee gepaard gaat ook de geur van metaal en die kan ik minder waarderen. Intens is het, zo intens dat ik er een nare smaak van in mijn mond krijg. Als ik op de deur klop, vlak onder de deurklink, weerklinkt een holle, hoge toon. Even houdt het geluid aan, het geluid van de wonderbaarlijke schoonheid van deze oudheid.’

Verenigde Arabische Emiraten • Dubai

Ras Al Khor Wildlife.

Deze foto is genomen in Ras Al Khor Wildlife Sanctuary in Dubai, op maandag 7 april 2014 rond 13.30 uur. De opdracht voor mij en één klasgenoot tijdens onze studiereis naar Dubai/Abu Dhabi en Thailand luidde: het uitvoeren van experiences rondom het thema `volunteerism or work'. Op maandag 7 april 2014 stond het eerste uitje op het programma. Dit werd een experience vol onverwachtse gebeurtenissen, iets om nooit te vergeten. Voor mijn verhaal verwijs ik graag naar het blog `Ras Al Khor Wildlife Sanctuary Dubai: expect the unexpected’. Daar heb ik ook meer foto’s van het natuurgebied toegevoegd. Dubai. Welkom in de wereld van de wolkenkrabbers, moskeeën en mannen in witte gewaden met rode theedoeken om hun hoofd. En dat middenin de woestijn, de woestijn waarin de zandkleurige gebouwen perfect passen, al overheersen de hoge torens. De lichtjes van al deze torenflats zijn betoverend. Dubai is crazy. Zo’n tien jaar geleden stond er nog niets. Zelfs geen nomade op een kameel die zich hier waagde. Maar inmiddels is het vissersdorpje met één wolkenkrabber (het World Trade Center) van 1990 geëxplodeerd tot een van de rijkste landen ter wereld met anno april 2014 4.000 wolkenkrabbers. Maar het hoogste, grootste en beste is voor de emiraten niet hoog, groot en goed genoeg. De funderingen voor een meer dan 1.200 meter hoge Al Burj liggen er al op Palm Jumeirah. De 250 wereldrecords, waaronder zelfs die van langste file, die Dubai nu op zijn naam heeft staan, zijn blijkbaar pas het begin. Naast het duurste stuk grond en de enige bushaltes met airconditioning op aarde bevindt zich op deze uitgestrekte, nu nog lege zandvlakte over twee jaar een stad twee keer groot als Hong Kong City...

Een historische reis.

Deze foto is genomen onderweg van Palma naar Soller op het Spaanse eiland Mallorca, op woensdag 4 mei 2011 rond 11.00 uur. Ooit zagen wij bij het televisieprogramma Rail Away het historische treintje van de hoofdstad Palma de Mallorca naar Soller. Dit was voor ons de reden om naar het eiland te gaan. De zesde keer besloten we eindelijk om niet voor Cala d’Or te kiezen maar om in Palma te verblijven en de treinreis daadwerkelijk te gaan maken. Voor mijn verhaal verwijs ik graag naar het blog `Een historische reis door bergen en dalen’. Daar heb ik ook meer foto’s van de treinrit toegevoegd. Inmiddels ben ik acht keer op het eiland geweest. Het is ons tweede thuis geworden. Wat een fantastisch eiland. Wij ontdekten dat Mallorca meer is dan alleen maar massatoerisme en feestgedruis, als je maar de juiste plekjes opzoekt waar de toeristen niet komen! De azuurblauwe baaitjes aan de zuid- en zuidoostkust en het prachtige binnenland met bergen, kloosters en kerkjes bovenop de heuvels (daarover later meer!) en sinaasappel- en olijfgaarden, prachtig!

Ontzagwekkend...kloof

Deze foto is genomen bij Torrent de Pareis op het Spaanse eiland Mallorca, op dinsdag 29 april 2008 rond 13.30 uur. `Terwijl mijn vader geniet van het slingeren zitten mijn moeder en ik met geknepen billen en af en toe de handen voor de ogen in de auto. We rijden over een letterlijk adembenemende kronkelweg vol scherpe haarspeldbochten, dwars door het Tramuntana-gebergte. Het hoogtepunt is het achtje, een opzienbarende stropdasknoop waarbij de weg weer onder zichzelf door draait. Direct naast de auto kijk ik recht de diepe afgrond in. Ik huiver. De oceaan strekt zich uit over de horizon. Het wateroppervlak wordt groter en groter naarmate we afdalen. Even later passeren we de zeemonding, waarop een zeilschip zijn verkenningstocht uitvoert. Via enkele tunnels door de rotsen bereiken we onze eindbestemming. Goed verborgen achter de bergtoppen ligt de op één na grootste kloof van Europa: Torrent de Pareis, een inham met kristalhelder zeewater en een prachtig strand ingeklemd tussen hoge kliffen. We ervaren een klein deel van de spectaculairste wandeling in het Middellandse Zeegebied. De reusachtige muren vol grillen reiken tot driehonderd meter de hemel in. Overweldigend. Ik ben een klein meisje, maar mijn gevoel haalt op dit moment minstens de helft van mijn lengte af. Lopend over de vroegere zeebodem verwonder ik me over het feit dat op deze kaarsrechte en kurkdroge rotswanden toch nog enkele vegetatiesoorten zichzelf levensvatbaar weten te houden in de hitte van de zon. De lichtgroene bomen hebben het uiterlijk van typische woestijnplanten. Enkele hoeveelheden zeewater hebben zich verder landinwaarts in het ravijn weten te vestigen. Midden in een van de plassen ligt een groot rotsblok. Ik klim er meteen op. De felle zon schijnt in mijn ogen en brandt op mijn huid. Mijn neus is al rood. We keren om bij het bord dat zegt dat de rotsen vanaf hier alleen toegankelijk zijn voor geoefende sporters. Het is tijd om ons op te maken voor het hachelijke avontuur omhoog. Er is maar één weg terug, dezelfde...’

Cala Mondrágo

Deze foto is genomen bij Cala Mondrágo op het Spaanse eiland Mallorca, op woensdag 30 april 2008 rond 11.30 uur. Dit ongerepte beschermde natuurgebied vlak onder de populaire toeristenplaats Cala d’Or behoort tot de mooiste plekjes van Mallorca. De pittoreske omgeving is buitengewoon fraai, met duinen, dennenbossen en een prachtige kustlijn vol rotsachtige inhammen. Er lopen verschillende wandelroutes door het nationale park, zowel korte als langere. Na de inspanning kan er worden genoten van het zijdezachte witte zandstrand en het helderblauwe water. Het beeldschone decor heeft een rustgevend effect. Ervaar het zelf!

De Kaap van...Steenma

Deze foto is genomen bij Cap de Ses Salines op het Spaanse eiland Mallorca, op vrijdag 1 mei 2009 rond 15.00 uur. Wij houden van ontdekken. Daarom zochten wij het zuidelijkste puntje van Mallorca op de kaart op en besloten wij daarheen te rijden. De weg langs prachtige bomen lijkt naar het einde van de wereld te lopen. Dan opeens kun je niet meer verder. Er is een kleine parkeerplaats, al heeft het meer weg van een rotonde, en een mooie oude vuurtoren. Rechts is een klein paadje naar de rotsen. De kust is hier nogal ruig. Er is niemand, al bewijzen de vele steenmannetjes dat meer mensen deze onontdekte plek toch hebben ontdekt. Mijn vader en broertje kunnen het niet laten om net zolang hun eigen steinmenschen te bouwen totdat ze de hoogste van allemaal hebben. En voilá, zie hier het resultaat. De kleur van de stenen is fascinerend samen met de grijze lucht en de azuurblauwe zee. Ik ben erg benieuwd wie voor mij een nóg groter exemplaar wil bouwen op Cap de Ses Salines. Stuur me een foto als bewijs!

Australië • Sydney

Sydney's Great Ocean.

Deze foto is genomen ten zuiden van Bondi Beach bij Sydney in Australië, op zondag 14 juli 2013 rond 12.30 uur. Mijn ultieme tip voor Sydney: de onwijs mooie wandeling van ongeveer zes kilometer langs de kust van het relatief gevaarlijke Bondi Beach naar het zeer familievriendelijke Coogee Beach. `Ik kan het niet anders omschrijven dan de Great Ocean Road te voet. Prachtig. Watervalletjes komen van de rotsen. Ik ben zeker niet alleen, want de route is zeer toeristisch. Het is vooral druk met hardlopers. Maar het lijkt desalniettemin of ik mijlenver van de stad verwijderd ben. Het eerste strand dat ik bereik via dit schitterende pad over de rotsen is Tamarama Beach, een mooi baaitje. Hierna heb ik mijn eerste kilometers al afgelegd naar Bronte Beach, een groter strand. Strand geeft me pas echt het vakantiegevoel. Ik ontspan helemaal. In het parkje direct achter dit strand heeft de lokale bevolking quality time met de familie op deze zondagmiddag. De ouders zitten in het gras en genieten van de zon terwijl de kinderen om hen heen spelen. Het geelblauwe locomotiefje met rode wagons eraan is een leuke attractie. Na Bronte Beach loop ik langs een grote begraafplaats. Hierna volgt het terrein voor jeu de boules en een grasveld voor cricket, rugby en soortgelijke sporten. Bij het volgende strandje, Clovelly Beach, zijn een stel vrienden fanatiek aan het beachvolleyballen. De baai heeft iets weg van een sluis. Elk strandje heeft een zwembad direct aan het strand. De kleintjes kunnen hier veilig zwemmen. Bovenop de rotsen kijk ik over de gladde oceaan. Ver aan de andere kant van dat immense water is mijn eigenlijke thuisfront met Nederlandse vrienden en familie. Dan bereik ik mijn eindbestemming Coogee Beach, het zesde en mijn laatste strand van de 70 stranden die Sydney rijk is.’

Thailand • Sukhothai

De resten van vroeger

Deze foto is genomen in het Historisch Park in Sukhothai in Thailand, op woensdag 23 april 2014 rond 11.00 uur. `Ik waan me in de voormalige hoofdstad van het Koninkrijk Sukhothai en beeld me in hoe dit hart van de toen heersende monarchie tweehonderd jaar lang een glorieuze periode beleefde. Hoe moet de vorst zich hebben gevoeld op het moment dat zijn macht werd afgepakt en hij genoegen moest nemen met de nieuwe titel vazalstaat? Het is het verhaal achter de ruïnes waar ik langs fiets. 21 fascinerende tempels, het koninklijk paleis en een aantal andere monumenten is wat er nog rest van het oude Sukhothai. Het pronkstuk en het centrum van elke Boeddhistische gemeenschap is ook hier Wat Mahathat. De rode stenen zijn in de loop der tijd al in grote mate verweerd, zwart geworden door water of vuur. Voor mij is dit het grote kenmerk van historie. Honderden, duizenden bakstenen zorgen voor een zeer sierlijke en gedetailleerde aanblik van alle pagodes en palen. De Boeddha’s hebben hun vertrouwde plek op de sokkel echter nooit verlaten en zitten nog altijd in hun kenmerkende kleermakerszit tevreden voor zich uit te kijken. Op deze manier bevestigt God dat Hij er, trouw als Hij is, altijd voor je zal zijn. Het beschermde cultuurgoed wordt omgeven door strakke gazons en vier grote vijvers. Langs de rustgevende lanen staan imposante, frisgroene bomen met een vol bladerdak, waarvan sommige gevuld zijn met witte bloemen. Het gehele werelderfgoed wordt goed bewaakt door de oude stadsmuren en een gracht.’

Thailand • Chiang Mai

Thaise pracht

Deze foto is genomen bij de Wat Phrathat Doi Suthep in Chiang Mai in Thailand, op woensdag 10 april 2014 rond 11.00 uur. `Mijn bezoek aan het bekendste godshuis van Chiang Mai zit erop. Het heiligdom, met in het midden een intens gouden stoepa, is gelegen op een adembenemende natuurlocatie boven de stad. Althans, het uitzicht over de bossen en huizen is prachtig als de smoglaag niet te dik is. Zodra ik weer helemaal beneden ben, kijk ik nog één keer omhoog naar Doi Suthep. De reusachtige groene draak kronkelt vanaf de tempel de heuvel af als de leuning van de trap. Aan het eind steekt zijn kop omhoog. De blik van het vierkoppige dier is al even majestueus als het goud waarvan het beeld gemaakt is. Een felle zon die door het dikke bladerdak heen heeft weten te breken laat het kunstwerk glinsteren. Ook de kleine rode tegeltjes op de treden glimmen mooi. Om het af te maken is de voorste hals versierd met een rode strik. Terwijl ik aan het fotograferen sla, constateer ik de aanwezigheid van een paar prachtig aangeklede meisjes, leunend tegen de zijkant van de trap. Hun outfit bestaat uit een paarse rok met sierlijk motief, een zwart jasje en een roze muts met witte slierten. De kinderen hebben op deze jonge leeftijd al een geweldig commercieel talent ontwikkeld. Ze draaien hun hoofd weg als je nog niet betaald hebt voor de shoot. Op deze manier verdienen zij dagelijks een meer dan prima zakcentje, gehesen in een leuk traditioneel pakje zittend op de lange slangentrap van een grote toeristische trekpleister.’

Thailand • Phitsanulok

Gouden tempel

Deze foto is genomen bij de Wat Phra Si Rattana Mahathat in Phitsanulok in Thailand, op woensdag 23 april 2014 rond 09.00 uur. `Bij het krieken van de dag begeef ik me naar de levendige stadstempel met een van de mooiste Boeddha’s in Centraal-Thailand. De stand van de opkomende zon is perfect. Het is enkel goud dat blinkt. De God draagt een hierbij passend kleed in het oranje van Holland. Deze uiting van moderne rijkdom is de tegenpool van de bruine bakstenen die de restanten vormen van vroegere glorie. Tempelruïnes waarvan de pilaren op schoorstenen lijken. Bij het zien van zulke vergane bouwwerken word ik altijd nieuwsgierig naar de originele staat, naar hoe mooi dit complex moet zijn geweest toen alles nog heel en in gebruik was. De witte huizen met rood en groene daken en gouden gevels doen me denken aan het statige Koninklijk Paleis in Bangkok, waar ik vier dagen geleden op dit tijdstip naar onderweg was. De volmaakte boomkronen vol witte bloesem zijn identiek aan die in het historisch park van Phitsanulok, zo zal over een uur blijken. Enkele bladeren van het exemplaar waar ik onder sta vormen het bovenkader van mijn foto. Een beeldschone schaduw van deze boom valt over de tempeloverblijfselen. Hetzelfde silhouet beschermt mij tegen de brandende hitte. De hitte van een zon die in een strakblauwe lucht vrij spel heeft. Via de muurschilderingen in de tempel ga ik voorbij aan het gehele leven van Boeddha. Wanneer ik vertrek richting het volgende hoogtepunt van mijn reis, begint de stroom bezoekers, zowel Thai als niet-Thai, al aardig op gang te komen.’

Thailand • River Kwai

Primitieve luxe op...

Deze foto is genomen bij de River Kwai Jungle Rafts bij Kanchanaburi in Thailand, op zondag 20 april 2014 rond 16.00 uur. `Ik ga in mijn privéhangmat liggen, degene vóór mijn hut, want op het piepkleine balkon achter mijn slaapkamer bevindt zich nog een tweede. Luxe en tegelijkertijd heel primitief, want er is geen stroom. Op het uiterst comfortabele tweepersoonsbed van de bamboehut ligt een onbevlekt, gladgestreken laken maar het toilet doorspoelen doe je met een emmer. Op de een of andere manier baart de onwennige ervaring van de afwezigheid van elektriciteit me toch ook zorgen. Ik wil immers niet dat mijn fototoestel leeg is voordat we hier weer vertrekken. Mijn telefoon maakt niet uit. We hebben hier toch geen bereik, doch gek genoeg wel WiFi. Ik pak de laatste zonnestralen van de dag mee. Één ervan vangt mijn gezicht. Ik glunder van genot wanneer de warmte van de zon me omarmt. De volledige ontspanning die over me heen valt maakt me gelukkig. De luxe beleving zit hem niet altijd in overdaad, maar veel vaker in hele kleine dingen. Voor mij is dat nu een hangmat en de zon. Meer heb ik niet nodig om optimaal te genieten. Ik hoor de ruige rivier luidruchtig en snel door de bedding razen. De golven beuken tegen de flonders van het drijvende hotel, des te harder doen ze dat wanneer er een groepsgenoot in het water is gesprongen. Omgeven door immense, weelderige begroeiing en hoge bergen is de natuur als een locatie uit Expeditie Robinson. Bijna beangstigend ver van de bewoonde wereld maar o zo bijzonder. De bestemming is net zo gedenkwaardig als de boottocht hierheen. Zou het groepje buffels dat we zagen zwemmen nog steeds aan het badderen zijn?’

Thailand • Kanchanaburi

Een hel van een...ber

Deze foto is genomen bij de Hellfire Pass bij Kanchanaburi in Thailand, op maandag 21 april 2014 rond 10.00 uur. `Staande bij het monument kijk ik uit over een prachtig maar beladen stuk natuur, een groen dal met een afschuwelijk verleden. Door deze kloof liep de treinverbinding van Thailand naar Birma. Het is een van de meest indrukwekkende stukken van die dodenspoorweg. Tussen de gigantische bamboestokken in de professioneel aangelegde tuin door loop ik de trap af, de beruchte bergpas in. De wandeling voert over een kiezelpad langs de steile rotswanden. De houten bielzen en zelfs een stuk rails maken de beleving angstwekkend echt. Ik voel de krachteloosheid en de pijn van de krijgsgevangenen. Dag in dag uit de lijdensweg van zware arbeid. Ze waren als in het dodenrijk beland, soms letterlijk, als er een compaan was gestorven, bezweken door hitte, gebrek aan voedsel of uitputting. Bij het gedenkteken sla ik een kruis, al ben ik niet eens echt gelovig. De nationale vlaggen geven aan welke landen betrokken waren. Zo hoorde mijn geliefde Australië er ook bij. Het pad kronkelt verder over de rotsen. Hier is meer klimwerk vereist, maar ik volg het asfalt tot de plek waar ik het laatste deel van mijn audiotour moet beluisteren. Zittend op een bankje kijk ik uit over het rijkbegroeide dal en laat ik alles op me inwerken. Sprakeloos.’

Thailand • Noord Thailand

Moeder en dochter