Net buiten de stadspoort, in het zuidoosten van Rabat, hooggelegen achter een okergele muur, vind je de Chellah. De eerste kalief van de Meriniden koos deze plek in de 13e eeuw voor een moskee, en voor het graf van zijn vrouw. Er volgden meer graven, ruim 30. Na plunderingen en aardbevingen verviel de dodenstad tot een ruïne. Het is nu een prettige groene plek, met prachtige vergezichten over het dal van Wadi Bou Regreg. In het voorjaar hoor je overal het geklepper van de ooievaars die nestelen in de bomen en op de vervallen minaretten. De lokale bevolking wandelt graag in de tuin, ik zag toen ik er was veel gezinnen en ook veel schoolkinderen op excursie. Er zijn namelijk allerlei legenden ontstaan rond deze necropool. De heilige palingen in de bron bij de moskee zouden voorspoed brengen aan vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen, en er zijn, verspreid over de tuin, veel maraboets, graftombes van heiligen. In de volkse islam speelt de verering van heiligen en heilige plaatsen een belangrijke rol. De maraboet, al-murabit, waren oorspronkelijk monnik-soldaten die Marokko islamiseerden. De maraboet is een geestelijk leider. Veel mensen in Marokko geloven in de zegenende kracht van de maraboets en de baraka, een goddelijke kracht die wonderen kan veroorzaken. Maraboets kunnen baraka overdragen, en dus worden hun graven bezocht door mensen die op zoek zijn naar genezing van ziekten en klachten van psychische of sociale aard.
-
groene oase aan de rand van stad
-
prachtige vergezichten
-
vooral lokale bevolking komt hier
-
plaats voor recreatie, educatie
-
spirituele plek, maraboets
Review geplaatst op 2017-04-26
