Kruytflo
De zegeningen
Tijdens ons bezoek aan de Wat Phra Pathom Chedi in Nakhon Pathom werden de kinderen uit onze groep meegenomen in een boeddhistisch ritueel. Nu heb ik niet veel met groepsreizen maar dit was voor onze kinderen een hele ervaring. Het werd heel duidelijk en goed begeleid door een gids.
Bakkrans in het...Ced
Bakkrans in het Cedergeberg heeft mijn hart gestolen. Wij hebben daar slechts twee nachten overnacht maar ik had er graag langer gebleven. We ontmoeten de Manager bij Keurbosfontein een makkelijk bereikbaar lokatie. Daarna gaan we op weg naar het reservaat Bakkrans. Een uur rijden over echte 4x4 weggetjes met grote rotsen waar voorzichtig overheen gereden moet worden. Dan kom je als enige gast, want zo werkt het daar op een plek met oude boeren huisjes. Een eethuisje en eenvoorraad huisje en een aantal slaap huisjes met aparte toilet huisjes. Het rijk voor ons alleen op een afgelegen plek . De manager slaapt in een hoger gelegen huisje ver weg maar voor nood toch ook dichtbij.
Taman Ayu tempel
De Taman Ayu tempel is een hele mooi en open tempel complex uit 1634 en is gelegen in een watertuin met aan drie zijden een gracht met lotusbloemen. Toen wij er waren bloeden deze niet. Er zijn diverse meru-torens die de bergen voorstellen, de plaats van de goden. De hoogste meru (links vooraan) heeft elf verdiepingen en stelt de berg Gunung Batukau voor. Daarnaast zijn er diverse paviljoens.
Indonesische rimboe
Op onze zoektocht naar de Komodovaraan viel mijn oog op deze waterjuffers. De felle rode kleur was niet te missen in het dokere woud. De gids heeft voor ons ook het oerdier de Komodovaraan gevonden.
Sossus Dune lodg
Sossus Dune Lodge is de enige lodge die in het park ligt. Daarmee heb je bij bezoek aan Sossusvlei, Deadvlei en Naravlei een uur voorsprong om diegene die buiten het park overnachting geboekt hebben. Een uur voorsprong betekend voor zonsopkomst starten met rijden en de mogelijkheid hebben om voordat de zon over de duinen in Deadvlei is je daar bent. Het is rustiger, koeler en adembenemend. Wanneer je het plan hebt een van de duinen te beklimmen is het eveneens rustig en koel om de klim te doen.
Vuurtoren van Chania
Kreta is een heerlijk eiland om met een huurauto overheen te struinen. Er is veel cultuur. De haven en de straatjes erom heen zijn heerlijk om doorheen te slenteren en de kraampjes en winkeltjes te bekijken. De vuurtoren is een ommetje wat zeker de moeite waard is voor zijn uitzicht.
De eenzame boom
Sossusvlei de laatste boom vlakbij de Bg Daddy die ook daar een plek heeft. Het gebied is fotogeniek en een droom voor menig hobbyfotograaf. Het spel van licht en de schaduw maken het een uitdaging en een feest om doorheen te lopen. Soms zelfs ploeteren op de steile stukken zandrichel.
Troonzaal van Knossos
De archeoloog Arthur John Evans heeft het terrein in1899 gekocht en begon bijna direct met de restauratie van de gebouwen. Tegenwoordig kan je stellen dat hij daarmee de oorsprong veranderd heeft naar een modern gedachtengoed en dat noem je ook wel kitsch. Ik heb het zo wel ervaren.
Lauwersoog - Stavern
In 2016 voelde ik mij de grootste geluksvogel die je maar kon denken. Ik werd mee gevraagd op de Collin Archer Memorial race als zeiler en fotograaf. De race gaat van Lauwersoog naar Stavern in Noorwegen. Een schip van 20m met een zes koppige bemanning. Ieder had zijn taak. Het idee om deze race te organiseren ontstond in het jaar 1980. In 1982 werd de race voor het eerst georganiseerd. Er verschenen toen 35 schepen aan de start en uiteindelijk haalden 18 schepen de finish. Het jaar 2008 kende het grootste aantal deelnemers; er kwamen 120 schepen aan de start en 112 schepen haalden reglementair de finish. De editie 2016 ging met 69 deelnemers van start. De C.A.M.R. wordt om de twee jaar gezeild. De afstand is ongeveer 365 zeemijl. In tijd doet men er in het algemeen 2 tot 5 dagen over om de afstand te overbruggen. Dit is natuurlijk afhankelijk van het weer en het schip waarmee gevaren wordt.
Dordt in Stoom
Dordt in Stoom is het grootste stoom evenement in Europa. Als Dordtenaar ben ik daar zeker trots op en ik kan me er om het jaar iedere keer weer op verheugen dat het komt. Zo ook dit jaar. Het evenement start op de vrijdag met de grote intocht van alle schepen op het gevaarlijkste drie rivieren punt van Nederland. De beroeps schepen worden dan door de politie te water begeleidt door de enorme drukte op het water. De intocht sluit af met een toeter concert wat tot ver te horen is. Heerlijk. Daarna mogen e twee dagen genieten van al het moois en de gezelligheid in onze binnenstad.
Wegwerkers respect!
Op onze route door Namibië zijn we op de meest uiteenlopende plekken wegwerkers tegen gekomen. In een dunbevolkt land met wegen waar je een uur kan rijden en niemand tegen komt is dat best een eenzaam beroep. Gravel, zout en zand wegen hebben duidelijk een andere aanpak nodig. Respect voor de mannen van de weg.
Zo vader zo zoon
Zo vader zo zoon. Er stond een hele troep met Baboons op de weg waar dit mannetje duidelijk de baas was. Het kleintje deed een grootste poging zijn vader na te apen. Leuk om te zien. Nog leuker was dat bij het wegtrekken van de troep mocht het kleintje op papa's rug.
Park De Las Bardenas.
Het Natuurpark van de Bardenas Reales is een ongewoon, semi-woestijnachtig gebied met een spectaculair bijna maanachtig landschap. Je waant je hier in een Western-Film. Vooral bij schemering, met een pallet van kleuren, zie je de mooiste landschappelijke plaatjes. Unesco heeft het park uitgeroepen tot Biosfeerrreservaat. Het landschap bestaat uit hoge vlakten, heuvels en ravijnen. Bijna elk jaargetijde is een bezoek waard en een belevenis die de nodige indrukken achter zal laten! Vanwege de extreme temperaturen en de speciale omstandigheden van het terrein wordt aanbevolen om het Natuurpark niet op regenachtige dagen te bezoeken.
Futuristisch...Kolman
Kolmanskop (Afrikaans voor Colemansberg, Duits: Kolmannskuppe) is een spookstad in de Namib-woestijn in het zuiden van Namibië, 10 kilometer landinwaarts van het havenstadje Lüderitz. Het is vernoemd naar een transporteur, Johnny Coleman genaamd, die tijdens een zandstorm zijn ossenwagen achterliet op een kleine helling tegenover de nederzetting. Eens een klein maar zeer rijk mijndorp, is nu een toeristische bestemming. In 1908 vond de arbeider Zacharias Lewala een diamant terwijl hij in dit gebied aan het werk was en liet het aan zijn chef, de Duitse spoorweginspecteur August Stauch, zien. De Duitse mijnwerkers beseften dat het gebied rijk aan diamanten was en begonnen zich te vestigen, al snel verklaarde de Duitse regering een groot gebied als een "Sperrgebiet", en begon het diamantveld te exploiteren. Gedreven door de enorme rijkdom van de eerste diamanten mijnwerkers, bouwden de bewoners het dorp in de architectonische stijl van een Duitse stad, met voorzieningen en instellingen, waaronder een ziekenhuis, balzaal, krachtcentrale, school, kegelbaan, theater en sportzaal, casino, ijsfabriek en het eerste röntgenstation op het zuidelijk halfrond, evenals de eerste tram in Afrika. Het had een spoorverbinding naar Lüderitz. De stad begon af te zaken na de Eerste Wereldoorlog, toen het diamantveld langzaam begon uit te putten. Tegen het begin van de jaren dertig was het gebied in verval. De dood van de stad werd versnelt door de ontdekking in 1928 van de rijkste diamant houdende gebieden ooit bekend. Deze lagen op de strandterrassen 270 km ten zuiden van Kolmanskop, in de buurt van de Oranjerivier. De stad werd uiteindelijk verlaten in 1954. De geologische krachten van de woestijn hebben tot gevolg dat toeristen nu door zandheuvels in de huizen kruipen.
Machu Picchu de view
Bij "Sacred Rock" op Machu Picchu heb je een fantastisch uitzicht over de omliggende bergen. Machu Picchu is zoveel meer dan de overzicht foto die we allemaal kennen. Een bijzondere plek die om bijzondere redenen verborgen gebleven is voor de Portugezen en Spanjaarden die de bouwwerken van de Inca's te niet gedaan hebben. In zoveel steden herken je alleen in de fundaties de oude bouwwijze die een stukje van de Inca geschiedenis laat zien.
Barcelona paviljoen
Het Barcelona Pavilion is ontworpen door Mies van der Rohe en Lilly Reich als het Duitse paviljoen voor de internationale tentoonstelling van Barcelona in 1929, gehouden op Montjuïc. Na de sluiting van de tentoonstelling werd het paviljoen in 1930 gedemonteerd. Naarmate de tijd verstreek, werd het een belangrijk referentiepunt, niet alleen in de loopbaan van Mies van der Rohe, maar ook in de twintigste-eeuwse architectuur als geheel. Gezien de betekenis en reputatie van het paviljoen werd deze weer opgebouwd onder begeleiding van architecten. Het werk begon in 1983 en het nieuwe gebouw werd in 1986 op de oorspronkelijke locatie geopend. De materialen Glas, staal en vier verschillende soorten steen (Romeinse travertijn, groen alpine marmer, oud groen marmer uit Griekenland en gouden onyx uit het Atlasgebergte) werden gebruikt voor de wederopbouw, allemaal met dezelfde kenmerken en herkomst als degene die oorspronkelijk door Mies in dienst waren gebruikt in 1929. Mies van der Rohe's originaliteit in het gebruik van materialen lag niet zozeer in nieuwheid als in het moderniteitsideaal dat ze tot uitdrukking brachten door de striktheid van hun geometrie, de precisie van de stukken en de helderheid van hun samenstelling. De Barcelona-stoel Mies van der Rohe en Lilly Reich ontwierpen een stoel, speciaal voor het paviljoen, bestaande uit een met leer bekleed metalen profiel dat in de loop der jaren een icoon is geworden van modern design. In die mate zelfs dat de stoel van Barcelona nog steeds wordt vervaardigd en op de markt wordt gebracht. Het beeldhouwwerk van Georg Kolbe zie foto. Het beeld is een bronzen reproductie van het stuk met de titel Dawn van Georg Kolbe, een tijdgenoot van Mies van der Rohe. Meesterlijk geplaatst aan het ene uiteinde van de kleine vijver, wordt het beeldhouwwerk niet alleen weerspiegeld in het water, maar ook in het marmer en glas, waardoor het gevoel ontstaat dat het in de ruimte wordt vermenigvuldigd, terwijl de rondingen contrasteren met de geometrische zuiverheid van het gebouw. Vertaling van de tekst van de Mies van der Rohe stichting. http://miesbcn.com/the-pavilion/
Cristo Redentor
Het beeld is 38 meter hoog en staat op de 710 meter hoge berg Corcovado. Het idee is al uit 1850 en het werd pas in 1931 gerealiseerd. Het monument weegt in totaal 1145 ton, heeft in totaal een hoogte van 38 meter en de spanwijdte tussen de beide armen bedraagt 28 meter. Een tandradbaan, de Corcovado Rack Railway, klimt via de Floresta da Tijuca tot vlak onder het standbeeld. De tocht duurt 20 minuten.
Ordem Terceira Secula
Ordem Terceira Secular de São Francisco is een prachtige katholieke kerk in het centrum van Salvador. Er zijn veel Hollandsche en VOC gerelateerde interieur facetten te zien zoals in de foto te zien is. Er zijn ook mooie delfs blauwe tegel wanden met taferelen uit de scheepvaart
Park De Las Bardenas
De Bardenas van Navarra is een semi woestijn van 42000 ha in het zuidoostelijke deel van Navarra in Spanje. De hoogte varieert tussen 280 en 659. Het bestaat uit klei, gips en zandsteen en het is zijn geërodeerd door water en wind. Op 7 november 2000 werd het complex uitgeroepen tot biosfeerreservaat. Een prachtig gebied wat zeker niet toeristisch is en de moeite waard om te bezoeken.