Langzaam zweef ik naar beneden. Wolken trekken aan me voorbij. Ik tuur omlaag. De vestingwerken van de Nieuwe Hollandse Waterlinie komen steeds beter in beeld. Ik maak een zachte landing.“Dat was leuk... Lees meer
Baatjes
Naam
Sigrid Batenburg
Reviews
Foto's & tips
400
Blogs
17
Lid sinds
24 September 2008
Favorieten
Fav. werelddeel
Zuid Amerika
Fav. land
Nieuw-Zeeland
Fav. stad
New York
Over mij
Mijn man en ik hebben twee gezamenlijke hobbies: reizen en vogels. We proberen dit altijd wel te combineren, maar we vinden puur en alleen vogels kijken tijdens een reis dodelijk vermoeiend. Daarom zoeken we de afwisseling.
We proberen zoveel mogelijk weg te gaan van de grote massa, ook al is dit niet overal mogelijk.
Daarnaast heb ik ook een fascinatie voor begraafplaatsen.
Mijn Motto
'Genieten van alles wat deze mooie planeet te bieden heeft, ver weg en dichtbij, op een verantwoorde manier.'
Over mijn camera
Type
Type fotocamera
Merk
Sony
Model
ILCE-7M3
Overige
Sony DSLR-A65
Hoogst gewaardeerde foto’s & tips (400)
Luie zondag
Het duurde even voordat we de Big Five hadden gespot. Al rijdend door Lake Nakuru National Park riep mijn man plotseling ‘stop, ik zie een luipaard’. Dat het luipaard van schrik niet is vertrokken, is een wonder.
Madagaskar • Ankarafantsika NP
Madagaskar • Ankarafantsika NP
Kijkt ze nou naar me?
Jazeker, ik keek naar deze prachtige kameleon. Ik heb hem ook verschillende keren op de foto waarbij alleen de ogen zijn gedraaid. Deze kameleon had niet echt van schutkleuren gehoord. Nu is het wel zo dat ze de achtergrondkleur aannemen op het moment dat er dreiging is.
Crovie
Het schitterend gelegen plaatsje Crovie is alleen via een zeer steil weggetje te bereiken. Handiger is het om je auto gewoon boven op een parkeerplaats te zetten, want de weg houdt beneden direct op. Dit voormalige vissersdorpje werd tijdens de storm van 1953 bijna volledig weggevaagd. Veel bewoners hebben Crovie na de storm verlaten. Tegenwoordig zijn de meeste huisjes te huur voor toeristen. Je kunt vanuit Crovie naar Gardenstown wandelen of zoals wij gedaan hebben naar RSPB Troup Head. Hier vind je een grote kolonie Jan-van-Genten, schitterende kliffen en heel veel rust.
Laatste blogs (17)
‘Hebben jullie berenspray bij je?’, vraagt Jim, een gedrongen grijsaard uit de staat Oregon. ‘Nee. Jullie?’. Ook niet. ‘Nou, dan moeten we maar een beetje bij elkaar blijven.’ We hebben net iets snell... Lees meer
Verbouwereerd kijk ik mijn man aan. Bij de eerste golf liggen we achterover. ‘Sorry, ik had moeten zeggen dat je je in de branding beter kunt vasthouden,’ lacht onze gids Francis schaapachtig. Dat had... Lees meer
Mijn fans (1)
Mijn favoriete foto's & tips van anderen (38)
Waanzinnig Aurora...B
#mynorwaystories: Op onze reis naar de Lofoten en Vesterålen hebben we maar liefst 5 avonden Aurora Borealis oftewel het noorderlicht kunnen aanschouwen. Wat een waanzinnig natuurfenomeen is het toch! Je kunt in je reis rekening houden met de stand van de maan (zo weinig mogelijk maanlicht geeft een betere kans het te zien) en met de regio waar je heen gaat. Andere factoren als onbewolkt weer heb je niet voor het kiezen, maar zelfs dan is het afwachten: gaan we het zien, en wanneer dan? In Malangen, zo’n 80km van Tromsø, heb je een prachtige plek waar totaal geen lichtvervuiling is, bij 2 meertjes (die op het moment dat wij er waren dichtgevroren en besneeuwd waren) en waar een aantal lavvus staan, sami-hutten. In een van de hutten was net een houtvuur aangestoken, waardoor je de omgeving ook nog een beetje kunt zien. We hadden nog nooit eerder zo’n heftig noorderlicht meegemaakt, het danste overal om ons heen, de hemel liet continu groen en paars licht zien. Je kunt ook nog net de Grote Beer ontwaren in de sterren. Zo ontzettend geweldig!! Probeer altijd een plek met zo weinig mogelijk lichtvervuiling op te zoeken, kleed je goed aan en ga naar buiten! Het kan zomaar gebeuren! En vergeet naast het fotograferen vooral niet ook te genieten van dit wonder!
Sunset in Winters...N
Soms kan het tijdens de wintersport een idee zijn om een keertje niet te skieen en in plaats daarvan wat van het omringende landschap te bekijken. Deze foto is gemaakt in de buurt van het Noorse wintersportgebied bij Hafjell, waar ooit de Olympische Winterspelen waren. Langs deze route van Hafjell naar Hornsjø kun je trouwens wel langlaufen.
Overnachten bij ...Ch
Tijdens onze camperreis door Chili en Argentinië hebben we, op een paar campings na, altijd vrij gekampeerd. Dat was overal veilig en altijd in een prachtige omgeving. Nooit hoefden we lang te zoeken naar een overnachtingsplaats. Vanuit San Pedro de Atacama wilden we via de Salar de Atacama (een enorme zoutvlakte met een zoutmeer waarin vaak flamingo's foerageren), Laguna Miscanti en Laguna Miniques (op 4300 meter hoog) als einddoel Piedras Rojas bereiken om aldaar een plaatsje te zoeken voor een vrije overnachting met de camper. Dat hadden we eigenlijk al 3 weken zo gedaan in Chili en steeds was dat goed bevallen. Dus waarom zou dat hier bij Piedras Rojas ook niet gaan lukken? Na Laguna Miniques en Miscanti is het nog ruim 40 km tot Piedras Rojas. De asfaltweg slingert zich door een zeer weids landschap dat is begroeid met talloze graspollen. Soms zie je drie afgeplatte vulkaankegels in de verte en een paar bochten verder zijn het er ineens vijf, prachtig afgetekend tegen een magisch blauwe lucht. Verkeer is er zo goed als niet te bekennen. Alles wat we tegenkomen zijn een zwaarbepakte eenzame fietser en een paar kuddes overstekende guanaco's. Bijna alleen op de wereld!! Dan bereiken we Piedras Rojas, een onwaarschijnlijk, buitenaards berglandschap dat surrealistisch aandoet.De fotocamera draait hier heel wat overuurtjes. De bergen worden aan de voet begrensd door een roodachtig gesteente. Maar dan begint tóch de tijd te dringen en moeten we op zoek naar een plaatsje voor de nacht. Op mijn routeplanner (maps.me, een echte aanrader!) verschijnen bij het inzoomen kleine weggetjes met aan het einde een parkeerplaats. Die zoeken we. Maar helaas blijken al deze weggetjes afgesloten te zijn in verband met herstel en kwetsbaarheid van dit gebied. Wat verderop is een parkranger aan het werk. Die vertelt ons dat we hier niet mogen overnachten. De eerstvolgende gelegenheid is 100 km verderop bij de Paso de Sico op de grens met Argentinië. Daar voelen we niets voor. Dan doemt in de verte een groot geel gebouw op. We gaan erop af. Het blijkt een militaire basis te zijn waar militairen gelegerd zijn die ingezet worden bij het wegenonderhoud. Borden met “No pasar” en veel prikkeldraad houden ons tegen. We stoppen voor het hek. Met een vriendelijk “Hola” worden we begroet door een jonge Chileense militair. Op onze vraag of we hier mogen overnachten verwijst hij ons naar een plekje, honderd meter verderop. Maar al snel komt hij terug en dirigeert ons naar een parkeerplaats voor bezoekers vlak voor het gele gebouw. Uit zijn gebrekkige Engels begrijpen we dat we hier mogen overnachten. Tevens mogen we gebruik maken van de sanitaire voorzieningen. Als we zitten te eten komt een militair vragen of we gebruik willen maken van de WIFI. Natuurlijk! Even later komt hij een briefje brengen met de inloggegevens. Super service! Als het bijna donker is, loop ik nog even naar buiten om een blik te werpen op het ons omringende, buitenaardse landschap. Gezien de kou en de hoogte van ruim 4000 meter slapen we redelijk goed die nacht. Na het ontbijt wordt er op de deur geklopt. Wie schetst onze verbazing! Er staan twee militairen buiten met voor ieder van ons een voedselpakket, bestaande uit water, fruit, yoghurt, frisdrank e.d. (zie bijgaande foto).Wij zijn totaal verrast. Dankzij de goede werkende WIFI brengen we het thuisfront op de hoogte van onze ervaringen en maken alles klaar voor vertrek. Met behulp van de Google Translate-app stel ik een tekstje op om onze dankbaarheid tot uitdrukking te brengen. We nemen afscheid van deze gastvrije militairen. We worden nog lang nagezwaaid …...... Chileense gastvrijheid ten top!