Nien

Chili • Lauca NP

Chili • Lauca NP

Nien

"Alleen op de wereld". Deze gedachte overvalt je wanneer je de aanblik ziet van deze prachtige vicunas, die zich langzaam en in gedachten verzonken voortbewegen over de zoutvlakte van "Salar de Surir" in het Lauca nacional park; een ware parel in het uiterste noorden van Chili. Één van de beesten kijkt nog even loom de camera in bij het passeren, maar het lijkt geen probleem dat ik hem/haar in alle rust aan het observeren ben en hij loopt vredig verder. Het is bijna niet voor te stellen wat voor rust en sereniteit je ervaart op deze magische plek op aarde, een plek die tot nu toe nog niet overspoeld is door toeristen en waar de tranen je in de ogen springen van de schoonheid ervan. Bijna zou je je adem willen inhouden om je zo puur en intens mogelijk te concentreren op de geluiden om je heen; de zachte wind, het gefluit van de tientallen immens rose flamingos die aan het pootje baden zijn in het water, het gescharrel van een enkele lama of alpaca in het groen en hier en daar een donderslag van de storm die zich ver in de bergen bevindt. De besneeuwde top van een 6000 meter hoge vulkaan rijst op aan de andere kant en maakt dat jij je als mens klein en nietig voelt... Puur en authentiek, in al zijn onschuld...waar vindt je tegenwoordig nog zo'n plek? Ik hoop met heel mijn hart dat deze vicunas over een aantal jaar nog steeds even vredig over het zout lopen, dat deze plek een plek blijft waar je je alleen op de wereld waant... Één met de natuur.

Chili • Torres del Paine NP

Chili • Torres del Paine NP

Nien

Torres del Paine, het bekende nationale park in het Zuid-Chileense Patagonie maakt alles waar wat de vele reisboeken, magazines en touroperators beweren; het is één van de meest spectaculaire, ruige en ongerepte gebieden op aarde en dat voel en merk je nog voordat je vol verwachting het park binnen rijd. Uren lang waan je je eerst langs uitgestrekte velden en weilanden die reiken zo ver je zicht het toelaat, waar allerlei dieren vredig lopen te grazen in het groen. Hier en daar een "estancia" in de verte, verscholen achter een paar hoge bomen en aan de horizon beginnen zich langzamerhand besneeuwde bergtoppen te ontpoppen. Dan weet je: "ik ben aan het einde van de wereld". In het park zelf val je van de ene in de andere verbazing wanneer wéér een nieuw spectaculair uitzicht opdoemt in de verte, wanneer je plots oog in oog komt te staan met een verdwaalde "guanaco" die het pad voor je blokkeert of wanneer je vanuit het niets ineens 's werelds grootste vogel ter wereld boven de toppen van de bergen ziet zweven: de Andescondor, oftewel koning van de Andes, met een spanwijdte van maarliefst 3.2 meter. Het is niet te bevatten hoe groot deze prachtige dieren zijn tot je daadwerkelijk met eigen ogen kan aanschouwen hoe hij/zij een show voor je weggeeft op slechts een paar meter afstand. Een waar "kippenvel moment", beseffende dat er slechts een paar plekken op aarde zijn waar het dier zich in volle glorie laat zien, één met de wind. Het ultieme gevoel van vrijheid...

Guatemala • Antigua

Guatemala • Antigua

Nien

Vorig jaar was ik in Guatemala, een prachtig veelzijdig land in Midden Amerika. De eerste dagen verbleef ik in Antigua, een mooi koloniaal stadje op ongeveer 1.5 uur rijden vanaf Guatemala stad. Wat ik niet wist, is dat gedurende de weken voorafgaand aan pasen, de stad het decor vormt voor indrukwekkende processies. Het hele stadje bereid zich voor op deze processies, door heuze kunstwerken te maken op de grond (ook wel alfombra's genoemd), bestaande uit gekleurd zaagsel en de meest kleurrijke bloemen. Overal in de stad zit de lokale bevolking naast de straat kant te kletsen en te wachten tot het spektakel begint. Tientallen kraampjes staan er om hun zelfgemaakte eten te verkopen, zo nu en dan passeert je een ijscocar of iemand die je noten wil verkopen. Ik keek mijn ogen uit, vooral toen de stilte viel, prachtige droevige muziek klonk door de straten en metershoge beelden van Christus voor me opdoemde, gedragen door minstens 50 mannen gekleed in het paars. Een enkele man droeg een kind op zijn schouders en allemaal keken ze bloed serieus, zich concentrerend op het pad en de zwaarte van de immense beelden. Wat een speciale ervaring om bij te mogen zijn, zoiets kom je niet vaak tegen!