Fransvdg
Armoede in Accra
In deze wijk van Accra viel de armoede me schrijnend op. Daarbij denk ik aan de behuizing en aan de bezittingen. Op zo'n zonnige plek lijkt het wel aardig, net als op een basic-camping. Maar deze mensen hebben nauwelijks keus om het anders te gaan doen.
Op de markt in Kumasi
Bij mijn vorige foto van de markt in Kumasi schreef ik al dat fotograferen hier niet op prijs wordt gesteld. Daarom heb ik deze foto van afstand zo gemaakt dat bijna iedereen met de rug naar mijn camera staat. En dat geeft toch ook wel een leuk effect.
Marktbezoek
Vooraf waren we duidelijk gewaarschuwd: op deze markt in Kumasi wordt fotograferen meestal niet op prijs gesteld. Mijn camera jeukte toen toch wel in mijn tas. Als ik het onopvallend deed dan..... Bij de voormalige spoorlijn durfde ik het. En inderdaad, het is me gelukt om een paar foto's te maken. Op drukke plekken zoals hier, tussen alle kleding, viel ik gelukkig niet op.
Een drukte van belang
Toen ik in de haven van Elmina was, kwamen ook de meeste vissers weer terug van de oceaan. Het werd een drukte van belang langs de kade en op de vismarkt.Ik vond het geweldig om daar rond te struinen en foto's te maken.
Broertjes
Bij een kleine palmolie perserij zag ik deze twee broertjes zitten. Ze moesten zichzelf en elkaar vermaken zolang hun ouders daar aan het werk waren. Een lange dag voor deze mannetjes.
Abese nummer 5
Dit is niet zo maar een huis, nee, dit is een heiligdom (abese) van de Asafo. Vrij vertaald betekent Asafo oorlogsmensen. Deze mensen verdedigden in de koloniale tijd hun wijk en de belangen van de lokale bevolking. Elke wijk in Elmina kreeg een nummer die de rangorde bepaalde. Op de foto zie je Abese nummer 5 van de Asafo. Nadat de Europese overheersers aan de Afrikaanse Goudkust verdwenen, vervielen ook de militaire belangen. Tegenwoordig worden de Asafo heiligdommen gebruikt voor belangrijke culturele, politieke en religieuze doelen.
Het fort in Elmina
De Portugezen waren de eerste Europeanen die ontdekten dat ze veel konden verdienen aan de slavenhandel. Zij bouwden fort Elmina in 1482. Lokale koningen wilden hun krijgsgevangen wel verhandelen voor waardevolle geschenken en ze waren best bereid om steeds weer nieuwe gevangen te leveren..... De Nederlanders waren er als de kippen bij om ook een graantje van deze verderfelijke handel mee te pikken. De West Indische Compagnie is er schatrijk door geworden en heel wat fraaie Amsterdamse grachtenpanden zijn met dit "bloedgeld" betaald. Miljoenen negers zijn op onmenselijke wijze naar Amerika verscheept en daar verhandeld om er op de plantages te werken. De Nederlanders hebben Elmina in 1637 veroverd en ze hebben het fort pas in 1872 aan de Britten verkocht. Arthur Japin heeft een heel interessant boek geschreven over een stuk geschiedenis van dit fort. De titel is "De zwarte met het witte hart". Ook het stadje Elmina is echt de moeite waard om te bezoeken. Rondom de haven kijk je je ogen uit als de vis aan land wordt gebracht en verhandeld terwijl je in de aangrenzende straten terug kunt lopen in de tijd. Een groot deel van het eenvoudige dagelijks leven is buiten op straat te zien. Fotograferen wordt niet altijd op prijs gesteld maar vergeleken met andere plaatsen in Ghana vond ik dit beslist niet de moeilijkste locatie.
Naaister op zoek naar
Ik heb veel respect voor deze naaister. Met een kind op je rug, en een zware machine op je hoofd, valt het niet mee om je (over zo'n slecht pad) tussen de mensen door te moeten manoeuvreren. De Nederlandse zangeres Hanny zong ooit "Maar vanavond heb ik hoofdpijn" vanuit een heel andere context. Maar bij deze mevrouw moet ik daar wel erg aan denken.
Netjes aan de netten.
Op een strand in Elmina waren deze vissers netjes met hun netten bezig. Onderhoud is heel belangrijk. Zulke netten zijn voor deze vissers financieel een echte investering. En de boel moet niet in de knoop raken. Je kunt goed zien dat dit behoorlijk zwaar werk is. (Als je de foto uitvergroot kun je dat nog beter zien.)
Een vrolijk menneke
Dit vrolijke menneke vond ik echt een foto waard. Maar ook zijn wat meer verlegen vriendje op de achtergrond mag er bij natuurlijk. Wat ze met die kokosnootbasten gaan doen, weet ik niet zeker. Ik vermoed als brandstof gebruiken.
Waar blijft pappa?
Deze vissersvrouw stond met haar kleine op de kade te wachten op de behouden thuiskomst van haar man. Het was mooi weer, dus van groot gevaar was gelukkig geen sprake. Maar het blijft toch altijd een beetje spannend als je lang op vissers moet wachten.
Straathandel
In een dorpje onderweg tussen Kumasi en Akosombo zag ik deze straathandel. Zo in het namiddagzonnetje vond ik dat wel een foto waard. Vooral de kraam van de schoenmaker viel me op.
Zoetwatervis vangen i
Deze vissers zag ik vlak bij mijn hotel in Akosombo aan het Voltameer. Dat meer heeft een oppervlakte van 8502 km² en hoort bij de grootste waterbekkens in de wereld. Het meer werd gevormd in 1965 toen de Akosombodam werd gebouwd. Vanwege de aanleg van het Voltameer werden 78.000 mensen naar nieuwe dorpen verhuisd, samen met tweehonderdduizend dieren. (Wiki bedankt voor de aanvullende info.)
Relax man!
Deze foto maakte ik in het leuke stadje Elmina, ten westen van Cape Coast. Heel veel dagelijks leven speelt zich daar op straat af. Ook op deze foto: de was is gedaan (zeer waarschijnlijk door de dames) en de mannen relaxen nu. Onthaasten, het woord kennen ze niet, maar het gebruik heel goed.
Jamestown
Jamestown is een van de oudste wijken in Accra. Er wonen heel veel vissers. Het is erg leuk om daar te gaan kijken. Op mijn vorige foto zag je de mannen met hun netten aan het werk. De foto die je nu ziet is meer een totaalplaatje van de drukte op het strand.
Ga ik varen of laat i
Dit is weer een foto uit "de oude doos", een gescande dia. Ik maakte deze foto vlak voordat we met een drakenboot gingen varen over de Parfumrivier, richting mausolea van de Vietnamese keizers. Met zo'n fietstaxi zou die excursie niet lukken. Dat zou te ver zijn. Als je deze foto uitvergroot zie je meer. Zelfs een zwemmer, maar dat was voor mijn excursie echt geen optie.....
Geghard
Armeniërs zijn er heel trots op dat zij al ontzettend lang in een christelijk land wonen. Je zult overal kleine, oude kerkjes tegenkomen, die horen bij de Armeens Apostolische Kerk. Deze foto maakte ik in de kerk van het Geghard klooster. Deze kerk staat hier al sinds het jaar 1215. Je vindt hem op de werelderfgoedlijst van Unesco. Het klooster werd al in de vierde eeuw gesticht. Geghardavank betekent "klooster van de speer". De apostel Judas Taddeüs nam de lans die Christus aan het kruis verwondde mee naar Armenië. Eeuwenlang werd dit relikwie hier bewaard. Maar nu is deze speer in de schatkamer van de kathedraal in Echmiatsin te bezichtigen. Fotograferen tijdens de dienst werd toegestaan als we niet flitsten. Dat ging iets ten koste van de scherpte, maar als sfeerbeeld vind ik deze foto toch wel bruikbaar.
Mijn 3000e foto
Voor mijn 3000e fotobijdrage op de Columbussite heb ik een feestelijke plek in Jerevan uitgezocht: de Cascade, met een combinatie van trappen, waterpartijen, fonteinen, beelden, museum en groen. Boven heb je een mooi uitzicht over de stad en bij goed weer zelfs tot de berg Ararat. De aanleg van deze opvallende plek in de stad vond plaats in de Sovjettijd, tussen 1971 en 1980. Deze kleine persoonlijke mijlpaal is voor mij ook meteen een goed moment om iedereen die in de afgelopen periode gereageerd heeft op mijn bijdragen hier weer eens hartelijk te bedanken. Op naar een volgend jubileum!
Armenië • Sevanmeer en omgeving
Armenië • Sevanmeer en omgeving
Oude grafstenen
De begraafplaats van Noratus, in de buurt van het Sevanmeer, staat bekend om zijn fraaie oude grafstenen: de chatsjkars. Je vindt hier de grootste collectie van het land. De eerste chatsjkars werden in de 9e eeuw in Armenië opgericht, na de bevrijding van de Arabische overheersing. Die alleroudste stenen staan tegenwoordig binnen in musea.