Tijgers en fietsen. In december 2012 had ik een fietstocht gepland van Bangalore naar Trivandrim in Zuid India. De tocht zou door diverse natuur reservaten gaan waar o.a. tijgers zouden leven. O... Lees meer
Fietser
Naam
Jan Willem .......
Reviews
Foto's & tips
2118
Blogs
4
Lid sinds
27 December 2009
Favorieten
Fav. werelddeel
Azië
Fav. land
Pakistan
Fav. stad
Florence en Kathmandu
Over mij
Een techneut die liever reiziger zou zijn.
Wil per fiets de wereld over. Je ruikt, proeft, voelt het land en bovenal je komt veel dichter bij de natuur en de mensen.
Geniet van de ontmoetingen in je leven waar dan ook.
en mijn foto's, als je die gebruikt laat het even weten. Kan ik mee genieten van de eer. Tenzij het commercieel is.
Mijn Motto
'Geniet van de wereld, maar bedenk dat we er allemaal deel van uit maken.'
Over mijn camera
Type
Merk
Panasonic
Model
DMC-TZ100 en enkele oudere versie's
Overige
Olympus
Hoogst gewaardeerde foto’s & tips (2118)
Eenzame fietser
In het midden ongeveer van de Salar de Uyuni ligt een eiland die langzaam opdoemt uit het niets. Eerst een klein stipje die steeds groter wordt. Onwezenlijk. De foto heb genomen vanaf het eiland waar veel cactussen groeien.
Zout hotel
Na 100 km fietsen waren we +/- 10 km verwijderd van de andere oever waar het "zout hotel" stond. Het hotel is geheel gebouwd van blokken zout. Alleen het dak was van riet. Zelfs het bed opgebouwd uit blokken zout waar een matras zo op lag. De vloer was zo stuk gelopen dat je op los zout liep. Zo uit een pak, lekker voor de wondjes aan je voeten. Eigenlijk staan we hier alsof je op ijs staat. De zoutlaag is +/- 2 m dik en daar onder water met een enorm hoog lythium gehalte van bijna 2%. Dit is 75% van de bekende wereld voorraad lythium dat gebruikt wordt voor de hoogwaardige batterijen. Gelukkig gaat de huidige president van Bolivia er verantwoord er mee om, tot groot ongenoegen van de grote industrieën.
Death road
De "death road" is een legendarische weg in Bolivia. De weg is door de verzekerings maatschappijen uitgeroepen tot de meest gevaarlijke weg ter wereld. Tot een jaar of 10 terug, er is een nieuwe weg aangelegd, vielen er naar schatting jaarlijks 200 a 300 doden. Bij dit kruis is het grootste ongeluk gebeurd. Een bus is hier meer dan 300 m naar beneden gestort en daarbij vielen 115 doden. We begonnen op ruim 4700 m in de sneeuw, natte sneeuw, regen en motregen en eindigden 79 km verder in korte broek in de tropen. Van verschrikkelijk koud tot broeierig warm.
Laatste blogs (4)
In Januari en februari dit jaar (2011) ben ik op de fiets van Bariloche naar Ushuaia, finn del mundo zoals ze zelf zeggen, gefietst. Afwisseld door Chili en Argentinië. Af en toe de Andes overgewipt.... Lees meer
In September 2008 heb ik een fiets tocht gemaakt van Lhasa via de Mout Everst naar Kathmandu. Vaak heb ik verschrkkelijk afgezien als we weer een pas moesten beklimmen van vaak boven de 5000m. Je keel... Lees meer
Mijn fans (15)
Ik ben fan van (19)
Mijn favoriete foto's & tips van anderen (178)
Laguna Miscanti
Op 131 kilometer van het toeristenplaatsje San Pedro de Ataacama liggen - te bereiken via een schitterende route - de twee meren Lago Miscanti en Lago Miniques. Ze liggen bij de twee vulkanen Miscanti (5622 meter hoog) en Miniques (5910 meter hoog). De meren steken diepblauw af tegen de wazige omgeving. Ze liggen naast elkaar. Op de foto Laguna Miscanti.
Pakistan • Noord Hoogland Pakistan
Pakistan • Noord Hoogland Pakistan
Magische zonsopgang..
Kunnen we hem wel of niet passeren? Dat was de vraag die ons bijna 7 dagen boven het hoofd hing. Dan was de Gondogoro La teveel besneeuwd, dan stonden er stakende porters. Dan was er teveel wind of juist wéér heftige sneeuwval. Uiteindelijk kwam op 23 augustus het hoge woord eruit in Ali Camp op 5.100 meter hoogte: we gaan! Cool! Na al ruim 7 uur gelopen te hebben gaan we dus straks de Gondogoro La op 5.600m passeren. We zijn mijn (verplichte) gids, ik en de rescue guide die eveneens verplicht is. Na uren in het stikkedonker gelopen te hebben blijken we de gletjer al gepasseerd te zijn en moeten we 'slechts' de klim naar boven nog maken. Deze gaat echter zo steil omhoog dat zekeren verplicht is. Dan, plots, na 3 uur lopen, iets sneller dan verwacht aangezien de andere groepen nog niet eens aan de klim begonnen zijn aan de lichtjes in het diepe dal te zien, zie ik de 'top'tak. Een takje dat in de sneeuw gestoken is. We did it!!! Even een kop thee bij de rescue guides om af te dalen. Dat wordt een eitje want klimmen is het zwaartst... Maar niet om 03.00 snachts. De afdaling bleek een regelrechte abseil te zijn tegen een verticale wand van los steen. Gezekerd aan elkaar begon ik aan de afdaling. En dat viel wel even tegen maar zodra ik de smaak te pakken had. Ik baalde dat het nog donker was. De K2 was nu in duister gehuld. Omdat we lange tijd moesten wachten tot alle porters gepasseerd waren had ik wel de mazzel van deze fantastische zonsopgang. Op de achtergrond zie je Laila Peak en Masherbrum. Aan één hand hangend tegen die verticale wand maakte ik deze (onbewerkte!) foto. De kleuren, zo intens, zo ongelofelijk schitterend en adembenemend. Na de afdaling was ik opgelucht. Inmiddels ruim 12 uur actief in touw en 24 uur wakker. 'Zo, we zijn er bijna he'. Ja, zegt mijn gids. Ik denk nog een uur of 2 lopen. Dit moest ik even verwerken. Nóg 2 UUR LOPEN??? Doe normaal. Nee. Ik verwerkte dit 'toiletterend' en intens koud. Maar de zon warmde me al snel op op de gletjer en tegen 8 uur arriveerde ik in het kamp. Als eerste. De volgende teams arriveerden pas 3 uur later. TOen ik al in diepe slaap lag na te genieten van deze bijzonder mooie opgang
Een Havik in het Noor
Het was koud in het bos in Noord Brabant. Er lag sneeuw en dat zorgde voor een mooie achtergrond en het licht was af en toe prachtig tussen de bomen door. Gelukkig werden we redelijk bezig gehouden door diverse roofvogels en vergat je regelmatig de kou. Deze havik ging laten zien hoe mooi hij is. met zijn vleugels en zijn staart laat hij zien dat anderen niet welkom zijn. Het lijkt wel een mantel en zo wordt dit gedrag ook genoemd