Terwijl hij weg rijdt in de kleine witte taxi kijk ik hem na. Ik zie zijn lange zwaaiende arm uit het raam steken. Ik denk terug aan het moment dat wij ruim tien jaar geleden begonnen te schrijven met... Lees meer
FRIEDAJANSEN
Landschap langs de Bu
De Burr Trail is vernoemd naar John Atlantic Burr, die in 1846 aan boord van de SS Brooklyn ergens op de Atlantische Oceaan werd geboren. Hij woonde later met zijn familie in Salt Lake City, en reisde vervolgens naar het zuiden van Utah. Daar stichtte hij in 1876 het plaatsje Burrville. Gedurende de zomermaanden liet hij zijn vee grazen op de hoog gelegen weiden van Boulder Mountain. Tijdens de winter was dit gebied echter te koud voor het vee, hij bracht de kudde voordat de kou inviel naar de warmere graslanden in de Waterpocket Fold. Om het vee makkelijker te kunnen verplaatsen legde hij een pad aan in het tot dan toe moeilijk toegankelijke gebied in de Waterpocket Fold en Muley Twist Canyon. Gedurende ongeveer 75 jaar veranderde er weinig aan het pad, het werd alleen op sommige plaatsen wat breder gemaakt. De Burr Trail is totaal ruim 67mijl lang, 50 mijl daarvan is geasfalteerd. Voor bevordering van het toerisme ontstond in de tweede helft van de vorige eeuw het idee om de weg te verbeteren. dit werd geruime tijd tegengewerkt door milieu-activisten. Uiteindelijk is een deel van het pad tijdens het begin van de jaren ’90 geasfalteerd.
Wereldmuseum in het..
Begonnen als sociëteit van de Koninklijke Nederlandse Yacht Club is hier nu al sinds lange tijd het Wereldmuseum gevestigd. Het is een prachtig gebouw, ook van binnen. Na de heropening en naamswijziging in 2009 kan je er ook heerlijk een kopje koffie drinken op het terras!
Berberaap
De Berberaap is lid van de makakenfamilie. In het Atlas gebergte van Marokko kom je ze nog gemakkelijk tegen. Hoewel het wilde apen zijn, liet deze zich van vrij dichtbij benaderen.
Nieuw-Zeeland • Christchurch omgeving
Nieuw-Zeeland • Christchurch omgeving
Onderweg naar Akaroa
Vanuit Christchurch is het kleine plaatsje Akaroa een populaire bestemming. Akaroa is een historisch plaatsje met een Frans tintje op de kop van het schitterende schiereiland Banks Peninsula. Er is middenin het stadje een strand waar je niet alleen kunt zwemmen, maar waar vanaf de steiger ook boottochten vertrekken waarmee je onder andere dwergpninguïns, dolfijnen en kolonies zeehonden kan zien. Uniek is dat je hier de Hector-dolfijn kunt spotten, één van de kleinste dolfijnsoorten. Ik heb het niet gedaan, maar je kan een cruise maken om ze te spotten en je krijgt tevens de kans om met ze te zwemmen. Ik weet niet of ik hier achter kan staan, omdat ik een voorstander ben om de dolfijnen in de vrije natuur te laten, zonder ze onnodig in contact te brengen met mensen. Akaroa ligt op de Banks Peninsula op zo'n 80 km van Christchurch op het Zuidereiland aan Highway 75. Het was een regenachtige dag, maar toch heb ik kunnen genieten van geweldige vergezichten onderweg. Het is een schitterende route en dát alleen al maakt het de moeite waard om naar Akaroa te gaan (het plaatsje leek wel uitgestorven toen ik er was, wellicht door het slechte weer).
Second Wave
The Wave is al door velen op dit forum gefotografeerd. Zelf ben ik er inmiddels al drie keer geweest (geluk gehad bij de lotingen). Maar ook al zou ik er 100 keer zijn geweest, ik zal er nooit uitgekeken raken. Deze formatie is bekend geworden als de second wave en ligt iets hoger op het plateau.
Schildraaf
De Witborstraaf of Schildraaf (Corvus albus) behoort tot de familie van de kraaiachtigen en leeft in Afrika. De vogel lijkt op de zwarte kraai maar heeft een langere staart, langere vleugels en poten en een witte borst- en kraagband. De lengte is ongeveer 46 tot 50 cm. De Schildraaf komt voor in grote delen van Afrika ten zuiden van de Sahara en de vogel leeft van prooidieren als insecten en hagedissen en ook wel vruchten van planten. Hij is absoluut niet bang voor mensen.Het nest wordt bij voorkeur gemaakt in vrijstaande, hoge bomen, maar ook telefoonpalen worden gebruikt. Deze foto maakten we bij een uitzichtspunt in Etosha. Op de achtergrond zie je vaag het vergezicht van de Etosha-pan!
Necropolis van Meroë
De Koninklijke Necropolis van Meroë bestaat uit zo’n honderd (!) piramides die verspreid staan in twee delen, de noordelijke en de zuidelijke begraafplaats. De meeste zijn rond de dertig meter hoog en werden gebruikt om de Koesjitische koningen onder te begraven. Nadat de stad werd verlaten zijn alle piramides geplunderd en vervallen tot ruïnes.
Goed voorbereid
We gaan naar de marktdag in Chichicastenango aan het lago de Atitlan. Wat een kleuren! Er komen meer dan 20000 indianen in klederdracht naar de markt. Ieder dorp heeft zijn/haar eigen motieven. In de kerk zien we rituelen met kaarsen, wierook en het sprenkelen van rozenwater (of is het rum?) Deze dame is goed voorbereid op de markt. Ze draagt haar koopwaar op het hoofd.
Marokko • Zuid Sahara en oases
Marokko • Zuid Sahara en oases
Blauwe man
Touaregs zijn de blauwe mannen van de woestijn. Deze jongen was mijn begeleider op de rit per dromedaris de zandduinen van de Erg Chebbi in. De foto is tegen zonsondergang genomen.
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Lekker plonzen!
Dit vrouwtje Grijze Zeehond gaf in de branding even een lekker showtje weg. Telkens als er een golf kwam goide ze haar hoofd omhoog en liet de golf kapotslaan op haar kop. Dit proberen vast te leggen. De Grijze Zeehond, ook wel Kegelrob genoemd, is een zeeroofdier die na de Gewone zeehond de meest algemene zeehond in de Nederlandse en Duitse wateren. Grijze zeehonden zijn over het algemeen een stuk groter dan Gewone zeehonden. Ze zijn van andere zeehonden te onderscheiden door de rechte snuit die in één rechte lijn met het voorhoofd loopt. De snuit van het mannetje is veel langer en breder dan die van het vrouwtje. De kleur varieert van grijs tot donkerbruin tot zwart, maar grijs is de overheersende kleur. Mannetjes zijn over het algemeen donkergrijs met lichtere vlekken, vrouwtjes zijn meestal lichter grijs met donkere vlekken. Verder is het mannetje steviger gebouwd en heeft een grotere, bredere kop. Ook heeft hij drie à vier duidelijk zichtbare rimpels rond de nek. De neusgaten zijn duidelijk gescheiden, in tegenstelling tot de gewone zeehond. De Grijze zeehond wordt 165 tot 330 centimeter lang en 105 tot 350 kilogram zwaar. Vrouwtjes zijn een stuk kleiner dan mannetjes.
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Vrij jong
Tussen de Grijze Zeehonden op Dune zaten nog een aantal vrij jonge exemplaren. De Grijze Zeehond (Halichoerus grypus), ook wel Kegelrob genoemd, is een zeeroofdier die na de Gewone zeehond de meest algemene zeehond in de Nederlandse en Duitse wateren. De soortnaam grypus betekent dan ook "haakneus". Grijze zeehonden zijn over het algemeen een stuk groter dan Gewone zeehonden. Ze zijn van andere zeehonden te onderscheiden door de rechte snuit die in één rechte lijn met het voorhoofd loopt. De snuit van het mannetje is veel langer en breder dan die van het vrouwtje. De kleur varieert van grijs tot donkerbruin tot zwart, maar grijs is de overheersende kleur. Mannetjes zijn over het algemeen donkergrijs met lichtere vlekken, vrouwtjes zijn meestal lichter grijs met donkere vlekken. Verder is het mannetje steviger gebouwd en heeft een grotere, bredere kop. Ook heeft hij drie à vier duidelijk zichtbare rimpels rond de nek. De neusgaten zijn duidelijk gescheiden, in tegenstelling tot de gewone zeehond. De Grijze zeehond wordt 165 tot 330 centimeter lang en 105 tot 350 kilogram zwaar. Vrouwtjes zijn een stuk kleiner dan mannetjes.
Wachten
In 2006/2007 werd er ter gelegenheid van de 80e verjaardag van koning Bhumibol een grote Floriade georganiseerd in Chiang Mai. Elke avond was er een grote parade. Een indrukwekkend schouwpel met onder meer olifanten, praalwagens en danseressen. Deze deelnemers aan de parade stonden te wachten totdat zij konden beginnen.
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Duitsland • Sleeswijk-Holstein
Balts
Begin mei is de baltstijd voor de Jan van Genten. Je ziet ze dan met netmateriaal vliegen, paren, eitjes leggen. Ook bieden ze elkaar cadeautjes aan. Jan geeft Jantine hier een steentje als blijk van liefde
Jinshanling wall
Een bezoek aan de Chinese muur stond al (te) lang bovenaan mijn reiswensenlijstje. Mede door het heldere open vriesweer afgelopen februari was het nog vele malen overweldigender dan ik had verwacht. We besloten, ondanks de koude, een flinke wandeling te maken om de muur echt te kunnen beleven. Deze foto is genomen nabij Jinshanling. In de eerste helft van onze 4 uur durende wandeling over zowel goed als vrijwel niet gerestaureerde delen van de muur richting Simatai kwamen we alleen vijf locals en bewakers tegen, dat maakte de ervaring nog bijzonderder.
Dreigen
Het vrouwtje zit op het nest. Als je langs komt en je fietst snel ben je eerder bij het nest dan pa en moet hij vliegen. Dat was mij al een paar keer opgevallen. Deze keer heb ik van die wetenschap geprofiteerd en de camera mee genomen.