We rijden over een kale vlakte in het Queen Elizabethpark. Dit gedeelte is gecontroleerd afgebrand, zodat er betere groei mogelijk is. Het ruikt naar rook en we willen het liefst zo snel mogelijk naar de lodge. Tot we een stofwolk zien aankomen.
We stellen ons op naast de oversteekplaats voor de olifanten en dan weet je niet wat je ziet!
Eerst komen de moeders met daartussenin, goed beschermd, de kleintjes. Ze letten niet op ons, maar ik hou mijn adem in en probeer niet te hoesten. Na een kwartiertje zijn ze voorbij.

Deze ervaring staat op mijn netvlies gegrift, vandaar deze wat grafische foto.