CAN-MT-WY (deel 7) Cody en terug naar Canada
Wyoming
Verenigde Staten
Regien
CAN-MT-WY (deel 7) Cody en terug naar Canada
Begin augustus 2011 reis ik af naar Vancouver voor een rondreis van 31 dagen door West-Canada, Montana en Wyoming. In deel 7 bezoek ik Cody en rij terug naar Canada.
Laatste kans?
Bij vertrek uit Yellowstone besef ik dat het mijn laatste kans is op een grizzly. Als ik onderweg een auto aan de kant zie staan, aarzel ik geen seconde en rij ook de berm in. Een man komt opgewonden naar me toe gelopen en zegt dat hij in de boomgrens een grote bruine beer ziet liggen. Het is inderdaad groot en bruin, ik richt er m'n telelens op en.... het is een bison! Alle mensen die enthousiast zijn gestopt in de hoop op een grizzly, moeten lachen om de vergissing en we rijden allemaal weer verder. De sfeer en saamhorigheid onder de afzonderlijke bezoekers is absoluut goed!
Cody
Ruim 3 uur later arriveer ik in Cody. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot boven de 30 graden, waarschijnlijk omdat Cody een stuk lager ligt dan Yellowstone. Mijn hotel ligt vlakbij het plaatselijke rodeo-terrein. Helaas worden daar in september geen rodeo’s meer gehouden. Ook zit ik in de buurt van Old Trail Town. Dit is een openlucht museum met de originele cabins uit de tijd van Buffalo Bill en Butch Cassidi, the Sundance Kid. Het is leuk om even doorheen te lopen en de authentieke westernsfeer op te snuiven. Het doet me stiekem toch wel wat als ik door dezelfde deurpost loop als de grootheden uit het Wilde Westen!
Als ik ‘s middags in het dorp op een terrasje een sandwich zit te eten, zie ik op de deur een flyer hangen van de Laborday rodeo vandaag in Meeteetse. Dat plaatsje blijkt zo’n 30 mijl van Cody af te liggen. Ondanks een misverstand met mijn gps, die me eerst compleet de verkeerde kant uit stuurt, lukt het me toch het gehuchtje te vinden nog voor de rodeo voorbij is. Ik ben net op tijd voor het bullriding! Het slotnummer is iets wat ze wildhorserace noemen. Er zijn diverse teams van twee mannen die per team één wild paard ter plekke moeten zadelen waarna er eentje op moet om naar de andere kant van de arena te racen. Dit is te lastig om te fotograferen met al die actie, dus ik maak maar weer dankbaar gebruik van de filmoptie op mijn camera.
Klik op de link voor het filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=9M7z0c6nL2I
Roadtripping to the max!
Nog één dag genieten van de heerlijke wegen, mijn geweldige auto en de opzwepende muziek van BPM radio op sirius XM. Ik heb nog meer dan 1000 km af te leggen en moet me echt inhouden om m'n pittige Escape niet voluit te laten gaan, maar dat durf ik toch niet aan. Af en toe zie ik een politiewagen met zwaailichten langs de kant van de weg die een auto aangehouden heeft. Waar ze vandaan komen? Geen idee! Er zijn geen plekjes waar ze sneaky verstopt kunnen staan en je zou toch denken dat je in je spiegels wel ziet of er een politieauto nadert? Ik hou het in elk geval goed in de gaten en rij meer dan een uur verdekt opgesteld mee tussen twee auto's die ook graag iets harder rijden dan toegestaan. Mocht het gevaar van voor komen is die eerste de lul, komen ze langs achter, die achterste, en ik ontspring bij beide scenario’s de dans! Waar je allemaal al niet over na gaat denken als je 1000 km door dit verslavende uitgestrekte landschap te rijden hebt!
Terug in Canada
De grensovergang van de USA naar Canada is een stuk soepeler dan omgekeerd. Er wordt me wel gevraagd of ik alcohol bij heb en ik besluit eerlijk te zeggen dat ik nog een paar biertjes in m'n koelbox heb liggen, maar dat is voor hen geen probleem.
Ik zou nog wel uren door kunnen rijden als ik rond 19 uur Calgary nader. Ik zie een reclamebord van een Super 8 motel en besluit hier te overnachten. De volgende dag ga ik logeren bij Anneke, een geëmigreerde Nederlandse die ik via een internetforum ken en die ik nog nooit ontmoet of zelfs maar gesproken heb! Mijn voorgaande ontmoetingen met Nederlandse emigranten in het buitenland die ik van datzelfde forum ken zijn bijzonder goed bevallen, maar nog bij geen van hen heb ik gelogeerd.
Eerst inchecken, dan Anneke bellen. Als ze hoort dat ik al helemaal tot in Calgary ben geraakt, voelt ze zich misschien wel verplicht te vragen of ik gelijk naar hen toe kom. En dat wil ik haar nu ook weer niet aan doen. En inderdaad, als ik even later Ann bel zegt ze: ‘Meid, je had toch ook gewoon gelijk naar ons kunnen komen?!’ Ik vind het lief en dapper van d’r. Op het forum ben ik de rebel, degene die altijd provoceert en tegendraads is. En dat haalt ze toch maar even in huis! Ze heeft natuurlijk de goede ervaringen van Paul gelezen die samen met zijn vrouw met mij is gaan wijnproeven in Napa Valley en van Liz die me samen met haar gezin een dag op sleeptouw heeft genomen in de omgeving van Sydney. Maar toch, zo’n onbekende van internet... Je weet het natuurlijk nooit!
(Lees volgende week het slot!)
Foto's
