Verrassend mooi Curaçao als zelfstandig land…de jeugd heeft de toekomst?

Door: Yuri

Geplaatst op Jul 4, 2011

Ik was al eens op buureiland Bonaire maar daar kreeg ik helaas niet veel mee van de lokale bevolking doordat die nou eenmaal in vrij beperkte getale aanwezig zijn. Een grap die ze op Curaçao graag maken is dat er meer flamingo’s op Bonaire zitten dan vaste bewoners. Verder is de bevolking veel blanker op Bonaire waardoor het onderscheid toeristen en locals veel moeilijker te maken is. Bovendien heb ik op Bonaire vooral veel tijd onder water doorgebracht. Het duiken is er echt briljant mooi.

De afgelopen weken op Curaçao waren de locals bijna overal zichtbaar! Dit eiland heeft gefungeerd als slaveneiland en de lokale bevolking is nog steeds verrassend donker en doet erg Afrikaans aan. Sinds oktober vorig jaar is Curaçao overigens een zelfstandig land binnen het Koninkrijk Der Nederlanden, en de Antillen bestaan niet meer in hun eerdere vorm. Als je mensen op Curaçao Antilliaan noemt is dat als vloeken in de kerk. En die kerk nemen ze heel erg serieus. Ze voeren overigens ook trots de Curaçaose vlag waar mogelijk.

De oudste tekenen van mensen op Curaçao gaan terug tot duizenden jaren voor christus, op sommige plekken zijn nu nog steeds rotstekeningen terug te vinden uit die tijd. Het huidige Curaçao werd echter vooral gevormd door de wat recentere geschiedenis. Het werd in 1499 ‘ontdekt’ door de Spanjaarden en de bewoners, ongeveer 2000 Caquetio indianen werden vrijwel allen als slaven weggevoerd naar Haïti en Dominicaanse Republiek. Niet veel later veroverde de West-Indische Compagnie Curaçao op de Spanjaarden en werd Curaçao opengesteld voor Europeanen die zich wilden vestigen om landbouw te bedrijven voor de lokale bevolking en voor de handel. De eerste plantages werden aangelegd en de Compagnie begon met grootschalige handel in slaven welke werden aangevoerd uit West-Afrika. De Compagnie leverde slaven tegen zeer scherpe prijzen en concurreerde zo de Engelse, Franse en Portugese handelaren de markt uit. Curaçao was vooral een doorvoereiland, een relatief klein deel van de aangekomen Afrikanen bleef achter op Curaçao. De meesten hiervan kwamen terecht op een van de plantages.

In 1863 werd de slavernij op Curaçao afgeschaft en de lokale economie raakte in het slop. Veel voormalige slaven vonden het moeilijk om op Curaçao in hun broodwinning te voorzien.

Tot in het begin van de vorige eeuw leefde Curaçao van handel, landbouw en visserij. Het economische tij keerde in 1914 toen grote aardoliereserves in Venezuela werden ontdekt. Shell vestigde meteen een olieraffinaderij op Curaçao; op de plek waar eerder in slaven gehandeld werd. In de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw bracht de raffinaderij welvaart en modernisering voor het eiland, maar de welvaart was ongelijk verdeeld. De ontstane Curaçaose arbeidersklasse werd steeds ontevredener met de loonpraktijken van de Koninklijke Shell. Ook was de deelname van de Afro-Curaçaose bevolking aan het politiek proces nog beperkt. In 1969 brak een arbeidersopstand uit bij de ingangspoort van de Shell raffinaderij. Vanaf dat moment werd er flink gewerkt om de overheid te 'Antillianiseren'.

In de jaren tachtig verliet Shell Curaçao en verkocht de zwaar vervuilende raffinaderij voor 1 gulden aan Curaçao met als voorwaarde dat ze nooit aansprakelijk gesteld konden worden voor enige milieuschade. De olieraffinaderij werd van toen af aan verhuurd aan de Venezuela. Deze weigeren de raffinaderij tot op heden te moderniseren met alle vervuiling van dien. Ook tijdens het duiken merkte ik dit. Maar het brengt geld in het laatje en dat kunnen ze hard gebruiken op Curaçao.

Tegenwoordig is maar liefs 40 procent van de jeugd werkeloos en hangt vaak doelloos rond. Of ze staan te breakdancen in een van de prieeltjes. Of te flirten op de pondjesbrug. Verbazingwekkend is wel om te zien dat de meesten wel een auto hebben, het liefst een verlaagd oud Japans model met altijd geopende ramen en een dikke geluidsinstallatie. En niet te vergeten, vooral onder jonge mannen, de gouden tanden en enorme dikke gouden kettingen. Urenlang kunnen ze zo rondrijden door de oude wijken Punda en Otra Banda in de hoofdstad Willemstad (werelderfgoed). Voordeel is dat de benzine maar 2 Antilliaanse gulden (80 eurocent) kost per liter. Ver buiten de stad zullen ze niet komen want het wegennetwerk zit vol met enorme gaten en scheuren, waar de meeste verlaagde auto’s niet tegen kunnen.

Overigens heb ik me er nooit onveilig gevoeld, ook ’s avonds niet, de locals zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Wel zijn er nogal wat afgelegen plekken waar afval wordt gedumpt of waar je je auto beter niet kunt parkeren. Auto-onderdelen zijn erg duur en gewild op Curaçao en worden veel gestolen.

Maar ik kan me de frustratie vanwege de nog steeds ongelijk verdeelde welvaart goed voorstellen. Bijvoorbeeld een groot deel van de Oostpunt van het eiland is in het bezit van 1 familie. Dit hebben ze zich toegeëigend in de slavernij periode. De lokale radio die we veel op hadden staan rapporteert het ene na het andere corruptie of verduistering schandaal. Ook van politici en bankdirecteuren. Veel Nederlanders op lokale scholen worden nog steeds uitgemaakt voor slavendrijvers.

Gelukkig stijgen de toeristeninkomsten gestaag en zelfs zonder op kwaliteit in te boeten of lelijke hoogbouw en casino’s neer te zetten (zoals op Aruba is gebeurd). Veel jeugd vindt een baan bij een van de vele hotels, heerlijke restaurants of duikshops aan witte strandjes. Het strand van onbewoonde eilandje Klein Curaçao op zo’n 2 uur varen van Curaçao, waar de schildpadden zo aan je voorbij zwemmen, is misschien wel het mooiste strand dat ik ooit heb gezien.

Dus ga allemaal naar Curaçao want wie wil er niet weer in guldens afrekenen met guldenprijzen i.p.v. euro prijzen? Maar wacht niet te lang want een gedeelte van de bevolking wil graag naar de dollar overschakelen. Dan is het gedaan met de guldenprijzen. En dan is het overigens maar de vraag of de lonen even hard meegroeien.