Niet alleen mensen, ook dieren reizen heel wat af. Vaak doen ze dat in groepsverband, van duizenden zebra’s in een woeste galop en miljoenen monarchvlinders tot scholen sardientjes zo groot dat je ze op satellietfoto’s kunt zien. Ontdek tien van de meest indrukwekkende migraties in het dierenrijk.
1. Overwinterende monarchvlinders in Mexico
Elk najaar kleuren de bomen oranje in het Monarch Butterfly Biosphere Reserve bij Angangueo, ruim honderd kilometer ten westen van Mexico-Stad. Opvallend is dat de takken in dit jaargetijde steeds voller worden en zelfs doorbuigen onder het toenemende gewicht – niet van herfstbladeren, maar van miljoenen (of zelfs een miljard?) monarchvlinders. De grote vlinders, met een spanwijdte tot tien centimeter, keren terug uit Canada en de Verenigde Staten en overwinteren in grote groepen in Mexico. Om de dieren zo min mogelijk te verstoren na hun uitputtende vlucht zijn bezoekers alleen welkom onder begeleiding van een lokale gids en is je verblijf in het reservaat beperkt tot achttien minuten.
2. Krabben op drift op Christmas Island
Met minder dan tweeduizend inwoners is Christmas Island, ruim driehonderd kilometer ten zuiden van Java en Sumatra, een onbeduidende Australische buitenpost. Maar het is óók de rode krabbenhoofdstad van de wereld. De jaarlijkse massamigratie is de grootste toeristenattractie op het eiland. Aan het begin van de regentijd, meestal in oktober of november, trekken tientallen miljoenen krabben vanuit het regenwoud naar de Indische Oceaan om te paren. Dat gebeurt altijd op een specifiek moment: voor zonsopkomst, bij afnemende vloed en tijdens het laatste kwartier van de maan. Als dat kort na de eerste regenval is, dan hebben de krabben haast. Dan zie je een golvend rood tapijt dat zich in een massaspurt naar zee spoedt. Valt de regen eerder, dan nemen de diertjes de tijd. De vrouwtjeskrabben blijven bijna twee weken in holen op het strand en broeden elk zo’n honderdduizend eitjes uit, voor ze deze in het water afzetten. Na een maand zijn de babykrabben een halve centimeter groot – groot genoeg om hun lange tocht naar het regenwoud te beginnen. Daar vervullen de dieren een onmisbare rol in het ecosysteem: de uitwerpselen van de krabben vormen de ideale bemesting en door het omwoelen van de grond zorgen ze voor een zuurstofrijke bodem. Houd er rekening mee dat tijdens de krabbenmigratie veel wegen op het eiland worden afgezet, maar als je voorzichtig van rots naar rots krabbelt maken de diertjes vanzelf plaats voor je. Flying Fish Cove, Ethel Beach en Greta Beach zijn de beste plaatsen om de rode massa van dichtbij te observeren.
3. Zebra’s op pad in Botswana
In het natte seizoen, meestal in november en december, trekken duizenden zebra’s van de graslanden van Savute naar de rivieren in het noorden van Botswana. Wat ons betreft heeft deze massale migratie zelfs een streepje voor op de wereldberoemde Grote Trek in de Serengeti, maar misschien denken we dan te zwart-wit. Laat je inspireren door African Travels.
4. De zalmtrek in Canada
De zalmtrek is een van de mooiste wildlifespektakels in Canada. Elk jaar zwemmen miljoenen volwassen zalmen van de Grote Oceaan terug naar hun geboorteplek, honderden kilometers landinwaarts tegen de stroom van woest kolkende rivieren in, onderweg de zwaartekracht tartend door stroomversnellingen en watervallen met indrukwekkende sprongen te bedwingen. Je zou om minder rood aanlopen, maar de zalmen van soms wel een meter lang veranderen van kleur om een maatje aan te trekken. Dat ze daarbij wel eens achter het net vissen komt omdat ze ook pottenkijkers aantrekken. Naast toeristen zijn dat vooral hongerige beren en zeearenden die zich op dit zwemmend buffet storten. Om de zalmtrek met eigen ogen te zien reis je in de eerste drie weken van oktober naar British Columbia. De beste plekken zijn Hells Gate tussen Vancouver en Kamloops, waar de stroming van de Fraser River verschrikkelijk sterk is, en in Goldstream Provincial Park op Vancouver Island. Met je eigen huurcamper combineer je beide plekken in een roadtrip die het neusje van de zalm is.
5. Mammoetvergadering van olifanten in Sri Lanka
Olifanten onthouden alles. Voor hun jaarlijkse bijeenkomst rond het Minneriyameer in het binnenland van Sri Lanka hoeven driehonderd Aziatische olifanten elkaar dan ook geen reminder te sturen. The Gathering, zoals de wekenlange olifantenvergadering wordt genoemd, is vaste prik in augustus en september. De dieren doen zich in deze periode tegoed aan het verse gras. Boek via Undiscovered bijzondere privéreizen.
6. Uitvliegende vleermuizen in de Filipijnen
Als iemand het Batmanlogo boven het Filipijnse eiland Samal zou projecteren, zou je het waarschijnlijk niet eens zien. Elke avond verduisteren 1,8 miljoen vleerhonden – de grootste vleermuispopulatie op aarde – de nachtelijke hemel in het zuiden van de Filipijnen. Overdag slapen de fruitetende dieren in het Monfort Bat Sanctuary. Probeer je bezoek aan deze grot tegen de avondschemering te timen, vlak voor de vleermuizen uitvliegen.
7. Migrerende walvissen in Australië
Iets om te overpeinzen als je op weg naar je vakantieadres weer eens in de file staat: toch fijn dat je geen tocht van bijna 19.000 kilometer hoeft te maken! De recordhouder van het dierenrijk, een door wetenschappers gezenderd bultrugmannetje, zwom van het Antarctisch Schiereiland naar Colombia en terug. De tot zestien meter lange walvissen maken jaarlijks een onwaarschijnlijk lange zwemtocht naar tropische wateren. De beste plek om deze epische migratie te aanschouwen is de Australische westkust, waar elk jaar tot wel 45.000 bultruggen passeren. Vooral de heenreis, van september tot december, is spectaculair, met felle competitie tussen de mannetjes in de hoop te mogen paren. Regel via Whale Watching Tours een onvergetelijke belevenis om walvissen te spotten.
8. Parende pinguïns in Antarctica
Wie graaft toch al die kuilen op het strand? In Punta Tombo in Patagonië zijn het anderhalf miljoen magelhaenpinguïns. Elk jaar in september beginnen de graafwerkzaamheden. In tot een meter diepe kuilen worden de eieren uitgebroed, voordat de vogels in maart weer het ruime sop kiezen. September en oktober overlappen met het walvisseizoen, of ga na november, wanneer er versgeboren pinguïnkuikens over het strand waggelen. Ook de zandstranden van de Falklandeilanden zijn populair bij pinguïns. Van de vijf soorten en meer dan een miljoen pinguïns die de archipel elk jaar bezoeken, spreken de koningspinguïns het meest tot de verbeelding. Echt vlot zijn de pinguïnkuikens niet: tussen het leggen van een ei en het moment dat de jonge koningspinguïn zelf op pad gaat zitten veertien tot zestien maanden. Hierdoor brengt een pinguïnpaar elke drie jaar slechts twee jongen groot. Om de koningspinguïns te zien ga je naar Volunteer Point op East Falkland.
9. De Sardine Run in Zuid-Afrika
Als sardientjes opeengepakt – je moet er op reis niet aan denken, tot je de wateren voor de kust van Zuid-Afrika ziet kolken. Tijdens de Sardine Run zwemmen grote scholen vissen van soms wel zeven kilometer lang en anderhalve kilometer breed – groot genoeg om op satellietbeelden te zien – van Oost-Kaap naar de subtropische wateren bij KwaZulu-Natal. De piek vindt elk jaar in juni plaats. Vanaf het water zie je dan niet alleen de immense scholen sardines, maar ook haaien, dolfijnen, zeeleeuwen, walvissen, pinguïns, albatrossen en andere zeevogels die zich ongans eten.
10. Evolutietheorie in praktijk op de Galápagoseilanden
Voor biologen is het de heilige graal onder de natuurverschijnselen, maar hoe aanschouw je het langzame proces van evolutie – de migratie van de ene soort naar een andere, waarbij geen terugweg mogelijk is? Charles Darwin zag het licht op de Galapagoseilanden. Op de dertien eilanden komen dertien soorten darwinvinken voor. Ontwikkelde zich dan op elk eiland een andere soort? Nee, zo eenvoudig is het niet. Darwin zag wel de verwantschap tussen de vinken en het verschil in snavelvorm en gedrag, maar pas 24 jaar na zijn reis met het schip de Beagle publiceerde hij zijn theorie over natuurlijke selectie. Volgens Darwin hadden alle darwinvinken ooit dezelfde voorouder. Doordat sommige vogels zich specialiseerden in het kraken van grote noten, terwijl andere liever insecten aten, pasten hun nakomelingen zich steeds verder aan hun ecologische niche aan. Jonge vinken met een sterke snavel waren in het voordeel bij de notenkrakers, jongen met een smalle snavel succesvoller in het spietsen van insecten. Na vele, vele generaties ontstonden er op deze manier nieuwe diersoorten. Moeder natuur experimenteerde er op de afgelegen archipel niet alleen op vinkenvlak lustig op los. De Galapagoseilanden zijn de enige plek op aarde waar zeeleguanen, reusachtige galapagosschildpadden en galapagospinguïns leven. Gegarandeerd dat jouw kennis over het dierenrijk evolueert tijdens een reis naar deze eilanden. Boek via Het andere reizen je reis naar de Galapagoseilanden.
Volg Columbus Travel op Facebook, Instagram, Spotify en/of YouTube en meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief.