Turkije

Reisgids

Nieuws

Beste reistijd

Regio's en steden

Foto's

Praktisch

Turkije image

Turkije

Turkije
Azië
Felicevanzanten

Van Beijing naar Lijang incl. Tiger Leaping Gorge

Nie Hau allemaal!!!!

Zo, voor diegenen die nog niks van ons gehoord hebben sinds we hier in Het Land Van Rijst, Babi Pangang, 107 met bami, dumplings, Peking eenden, goedkope -made in China schoenen en geen kloepoek, oftewel: China, een kleine update.

Onze reis begon met een jetlag in Beijing, oftewel Peking. Ik weet nu waar het woord 'Pekineesje' vandaan komt: overal op straat zie je die kleine hondjes ronddartelen. Beijing is een geweldige stad. We werden gewaarschuwd om niet te verdwalen, maar aan gezien ik pre-tomtom ben en natuurlijk Wel Kan Kaartlezen zijn we niet verdwaald. Overigens waren we op dag 2 de kaart vergeten en hebben we ook nog de weg terug naar het hotel gevonden.
De verboden stad was supermooi: overigens bleek daar dat niet alleen de verboden stad een interessante attractie: ook Jorien en ik bleken erg boeiend. We zijn geloof ik wel een keer of 6 die dag op de foto gezet door allerlei spleetogen van diverse nationaliteiten: een koreaan spande de kroon, die met Jorien verkleed als keizer en keizerin op de foto staat.

Beijing was erg leuk: de Chinese muur nog gaver. We hebben daar 10 km. overheen gewandeld. Zonder gids, want die was, met de rest van de groep en al, een soort sprint begonnen om het stuk binnen 59 minuten te doen ofzo.
Best pittig, want het stuk dat wij hebben gelopen was alleen aan het begin en aan het eind gerestaureerd. We hadden prachtig weer (Jeannette, je kan de foto's wel bijbestellen?!) dus enorm veel geluk, maar wel veeeeel gezweten, want de gevoelstemperatuur lag rond de 45 graden.

Na Beijing vlogen we naar Lijang: een soort summum van Fout Toerisme: een mooi dorpje met mensen uit de oorspronkelijke Naxi-cultuur met dito kleding, en dat dan overspoeld met duizenden en duizenden Chinezen. En wij twee dus. Je valt er van de ene verbazing in de andere: Chinese toeristen in synthetische nep-klederdracht, je kon op de foto op een verkleed paard met een witte bontjas en dode beer op je hoofd, compleet met nep (hoop ik) geweer, 's avonds bij de restaurantjes aan de grachtjes vol goudvissen was live muziek met saxofoons, je kon er allerlei prullaria kopen, of ineens een echte oude chinees tegen het lijf lopen: een soort kruising tussen Splinter en Gandalf, die een lekkere rochel op de grond kwakt.
Maar goed. Dit oord hebben we maar snel verlaten.

Jorien had namelijk een leuke hike-tocht in het programma gezet: 2 dagen door de Tiger leaping gorge, oftewel de kloof van de springende tijger. De eerste dag liepen we achter onze gids aan (lengte: tot mijn schouder - breedte kuit: mijn bovenbeen) richting het guesthouse waar we gingen overnachten. Heeeel erg mooi. Behoorlijk zwaar. Veel FloortjeDressing punten. Al met al hebben we 8 uur gelopen. En dat geldt weer de gevoelskilometer. Misschien dat enkelen hem nog kennen van een van mijn klaagverhalen over vulkanen in Zuid-Amerika.

Voor degenen die hem nog niet kennen nog even de uitleg:
..De gevoelskilometer is ongeveer wat ze in Nederland gaan roepen als het -5 is buiten en er staat een ijskoude wind en de gevoelstemperatuur is -15. De gevoelskilometer wordt gebaseerd op het aantal uren dat gelopen wordt, en de afstand die je in die tijd normaal in Nederland loopt. Dit is gemiddeld 5 kilometer per uur. Dus als wij 8 uur lopen dan is dat dus een gevoelskilometer of 40. Terwijl het er maar 15 zijn ofzo. En als het een erg steile berg (meestal een vulkaan) is mag je er nog zo'n 20 procent bij optellen, dus dan kom je op uhh... 48 kilometer. Dus.

Je snapt hoe moe wij waren.

Gelukkig kwamen we in het guesthouse aan, met prachtig uitzicht, en na een heerlijk bordje noedels (we eten hier elke dag Chinees, echt waar, je gelooft het niet!) genoten we van een prachtig uitzicht: zelfs vanaf de goot-wc. Een nieuw fenomeen voor mij. Een soort goot inplaats van een gat.

Goed, voordat het uit de hand gaat lopen... morgen gaan we naar Tibet. We zitten nu in Zongdian, een nikszeggend dorpje op 3200 meter, vanwaar we morgen naar Llasa vliegen.
Ik ben benieuwd. Ik heb gehoord dat het eten echt heel vies is.
Hopelijk wegen de kloosters en de Himalaya daar tegen op....

Liefs,
Felice

En ook de groeten van Jorien die al een yak-sandwich naar binnen heeft gewerkt en nu nog stukken yak tussen haar tanden heeft. Yak.

ps sorry dat het zo'n lang verhaal is geworden.. maar goed, even een leuke afwisseling voor tijdens jullie werk? (mhoehahahaha)