Chiang Mai

Door: Suzydamman

Geplaatst op Apr 29, 2017

Deze morgen namen we om half elf de bus terug naar Chiang Mai. We zouden het nogmaals proberen, hopelijk in een betere guesthouse nu. De rit nam vier uur in beslag, de haarspeldbochten volgenden elkaar in een snel tempo op. Eenmaal in het busstation van Chiang Mai reserveerden we een kamer in Julie's guesthouse. Na wat onderhandelen bracht een taxi ons voor 40 i.p.v. voor 80 bath naar de guesthouse.
Op het eerste zicht leek de kamer ok, maar na een grondige inspectie van ons beiden viel de piepkleine badkamer toch wel tegen, vochtige, roeste plekken en schimmels waren alom aanwezig. Bah! Douchen zou hier geen pleziertje worden. Ach, wat zijn we toch veel comfort gewoon...
We trokken de stad in op zoek naar eten. Na een snack, wat sightseeing en ons dagelijks bezoekje aan het internetcafe gingen we wat snuisteren in de talloze winkeltjes. Nog altijd kan Chiang Mai (ook wel 'Roos van het Noorden' genoemd) ons niet bekoren. De stad verdrinkt in alles wat met toerisme te maken heeft en verliest hierbij volledig zijn identiteit (vinden we). De toch prachtige tempels en historische monumenten zijn onherkenbaar in deze chaos van guesthouses en reusachtige hotels, bars, wisselkantoren en reisbureautjes. De stad doet ons eerder denken aan een verwelkte roos.
Na het avondeten verkenden we de enorm grote night bazaar, de bekendste van Thailand trouwens. We begrijpen niet wat hier speciaal aan is. Honderden standjes vol met kitsch, namaakkledij en -schoenen (Diesel, Nike, ...) en namaakhandtassen (Louis Vuitton), juwelen (al dan niet nep) en allerlei hebbedingetjes die niks authentieks uitstralen en in massa's geproduceerd worden, prijst men hier aan vrij dure prijzen aan. Er is niks wat we hier willen kopen. We chillden nog wat in de guesthouse en vermoeid kropen we ons bed in.

Deze morgen stonden we op met een stralende zon. Planning: de Warorot-markt bezoeken en na de middag twee wats gaan bekijken. De Warorot-markt is de plaats in Chiang Mai waar een groot deel van de inwoners dagelijks hun inkopen doen. Honderden kraampjes vormden een echte doolhof, drie verdiepingen hoog. De markt was groot, kleurrijk en geurrijk. Je kon er gewoonweg alles vinden. Ook waren die je bij ons niet direct op de markt terugvindt: varkenskoppen, kippenpoten, gedroogde vis en garnalen, ter plaatse bereidde currypasta's en allerlei voor ons onbekende produkten. Het is grappig om te zien hoe de verkopers al hun groenten en fruit vol zorg en netjes tentoongesteld aanbieden. Na de lunch stapten we naar Wat Phra Sing. Onderweg kwamen donkere onweerswolken opzetten. De blauwe lucht van daarnet was nu gans grijs en een onweer barstte los. Algauw schuilden we onder het afdak van een kleermaakster. Een lieve dame kwam buiten en maande de mannen die rustig op een bankje zaten aan om plaats voor ons te maken. Je kan je niet voorstellen dat dit in Belgie ook zou gebeuren. De hartverwarmende dame en de gedienstige mannen vonden dit niet meer dan normaal. Na een kwartiertje verschenen er heel wat kinderen in het straatbeeld, allemaal in hun schooluniformpjes. Elk van hen (en het waren er heel veel) kwamen aan een van de kraampjes snoep, frisdrank of Thais fastfood kopen. Dit was echt het zien waard! Ook al was de regenbui over, met geen stokken kreeg je ons van het bankje. Alsmaar meer kinderen daagden op. Sommige werden opgehaald door hun ouders, anderen wachtten geduldig op de bus. Na enige tijd lukte het ons om ons tussen die pagadders te mengen. Ze hielden afstand, maar toch probeerden ze de show te stelen. Nog een tijdje later poseerden ze met veel plezier voor de foto. Dat was echt leuk! Aangezien ik hier echt met een slecht toetsenbord de tekst moet schrijven, zal het vervolg pas morgen op de weblog staan. Mijn duim doet zeer van zo hard op de spatiebalk te drukken...