"We'll be right back"
Madikwe Game Reserve
Zuid-Afrika
Saskiahamminga
"We'll be right back"
Daar gaan we hoor; op middagsafari met onze vaste ranger Declan en zijn speurmaatje Sam. We verblijven 3 dagen in Madikwe Game Reserve, waar je alleen met gids op safari kunt. "Today we will be searching for cheetah" zegt Declan vol overtuiging. "Het gaat vast lukken". We hobbelen en rijden door het geweldige landschap van Madikwe. Onze zoon van 9 jaar oud kijkt zijn ogen uit en speurt enthousiast mee. Er is nog een Nederlands gezin met een dochtertje van 6 en een jong Frans stel. We hebben er zin in.
Al snel zien we in de verte een neushoorn lopen. "Yes, a rhino!" roept onze zoon. Maar nee hoor, Declan bromt een beetje en neemt een andere afslag. "We are looking for cheetah". Verbaasd kijken we elkaar aan. "Ok"...Even later zien we rechts van de jeep een groep olifanten lopen. Nee hoor, ook deze vindt Declan niet interessant genoeg. We rijden door en nemen zijweggetje na zijweggetje. Het Nederlandse meisje is ondertussen op schoot van haar vader in slaap gevallen.
Sam speurt de weggetjes af naar sporen en mompelt af en toe iets onverstaanbaars en wijst dan een kant op. Declan stuurt daar naartoe en de zoektocht zet zich voort.
Na een klein uur hobbelen kraakt er iets op de radio van de ranger. "Ja! Ik wist het, ze zijn in de buurt!" roept Declan. Hij stopt de auto, pakt zijn geweer en stapt uit. "Wij gaan te voet zoeken. We'll be right back", zegt hij vastberaden en verdwijnt samen met Sam in de bosjes. Verbouwereerd kijken we hem na. Ok, even afwachten dus, spannend. Er gaan 5 minuten voorbij en we kletsen wat met elkaar. Er gaan nog eens 10 minuten voorbij en we kijken iets onrustiger om ons heen. Dit is geen dierentuin. Dit is Afrika. Gisteren hebben we een leeuw gezien die zich tegoed deed aan een olifant. Vanmorgen vroeg kwamen we 2 boze buffels tegen.
Mijn man checkt of de autosleutels in de jeep zitten. Ja, dat is gelukkig het geval. Er gaan weer 10 minuten voorbij, en geen Declan of Sam te zien. Nu worden we toch een beetje nerveus: wat als er iets met hen gebeurd is? En waarom hebben ze niet even gezegd hoe lang het zou duren? Daar zitten we, als een stelletje suffe toeristen, verlaten in een jeep, middenin de wildernis. Na ruim 30 minuten horen we opeens gekraak over de radio en in de bosjes. Daar komen ze aan; hijgend en bezweet. "We found them, they made a kill!" roepen ze verrukt. Wij zijn vooral opgelucht dat we ze zien, maar ook licht geïrriteerd. Als we zeggen dat we het best vreemd vinden dat ze ons hier alleen achter lieten haalt Declan zijn schouders op en start onverstoord de auto. We racen door struiken en over zandheuveltjes en zien in de verte al een andere auto staan. Ja hoor, daar liggen ze: 2 hijgende cheeta's, helemaal buiten adem, trots naast hun prooi; een wildebeest. Declan kijkt ons triomfantelijk aan "I told you so, we found them" en parkeert de auto zodat we de dieren goed kunnen observeren. We zijn ons avontuur al snel vergeten en kijken onze ogen uit. Na 20 minuten hijgen beginnen de cheeta's te eten, indrukwekkend om te zien. Het Nederlandse meisje slaapt nog steeds...
Foto's
