Oponthoud in het Krugerpark
Krugerpark
Zuid-Afrika
Oliververheij
Oponthoud in het Krugerpark
Met het raampje open hobbelen we verder over de gravelwegen van het Krugerpark. De radio staat uit, zodat we de geluiden van buiten beter kunnen horen. Zo nu en dan zien we antilopen, zoals impala's, wildebeesten en nyala's. Het is oktober en we merken dat dit een mooie maand is om naar Zuid-Afrika te gaan. Het is daar dan lente. Veel dieren hebben een jong gekregen en alles staat net in de bloei. Doordat het nog niet volledig begroeid is, kan je makkelijker dieren spotten.
Inmiddels zijn we al even onderweg en zien we aan de linkerkant van de weg een groep giraffen lopen. We nemen even rustig de tijd om naar de hoogste diersoort ter wereld te kijken. 'Stefanie, olifanten!' roep ik. Ik zie via mijn binnenspiegel dat we niet in de gaten hebben gehad dat er aan de andere kant een hele kudde is gepasseerd. Snel zet ik de auto in de achteruit voor een foto van deze prachtige dieren. Vrolijk en nieuwsgierig loopt er een kalfje achter haar mama aan.
Als we een aantal uur onderweg zijn, besluiten we via de geasfalteerde wegen naar het restcamp te rijden. Als we net rijden zegt Stefanie met een opgewonden stem: 'wat is daar dan aan de hand?'. In de verte zie ik ook een aantal auto's midden op de weg stilstaan. Nieuwsgierig rijden we verder. Eenmaal bij de auto's aangekomen kunnen we niet zien waarom het hier stilstaat. Mijn nieuwsgierigheid wordt alsmaar groter, wat is er aan de hand? Ik manoeuvreer de auto naast een grote witte terreinwagen en probeer contact te maken met de vrouw achter het stuur. 'Do you know what’s going on there?' roep ik naar boven en op een soort van fluistertoon zegt ze opgewonden: 'There's a lion, on the road'. Oh, wat vind ik dit gaaf zeg. Het mag duidelijk zijn dat ik echt niet meer kan wachten tot ik hem met eigen ogen kan aanschouwen. Na een half uur, nou ja misschien een kwartier of korter, maar voor mijn gevoel duurde het superlang, beginnen de auto's voor ons in beweging te komen. Eindelijk zien we hem, wat een gezicht. Een mannetjesleeuw heeft pontificaal op de weg plaatsgenomen. De koning van het dierenrijk lag heerlijk te genieten van de warme middagzon. Hij is duidelijk niet van plan om aan de kant te gaan. Na een tijdje rijden we net als onze voorgangers stapvoets voorbij de leeuw, die zich er bar weinig van lijkt aan te trekken. Op naar het restcamp, mijn dag kan niet meer stuk, wouw!
Foto's
