Rijdend met de Hop on Hop off bus komen we ook bij een township. Na een overdaad aan natuurschoon is het even schrikken, dit is de harde werkelijkheid van alledag. Niets pinguïns of struisvogels, of genieten bij Kaap de Goede Hoop. Maar sappelen om iedere avond te eten te hebben. Het ziet er triest uit, terwijl ze toch hebben geprobeerd om de boel wat op te vrolijken met een mural. De man met de handen in zijn zakken benadrukt voor mij de uitzichtloosheid van zijn situatie. Ik kijk om me heen in de bus, zie lachende toeristen met dure camera's en ik zie er precies eender uit, mijn hart bloedt voor de gekleurde Afrikaan die dagelijks strijd moet leveren.