De vrouwen confronteren de enigszins verlegen en terughoudende mannen (Maza), en schreeuwen, beledigingen of honen ze om hen te slaan. Je merkt dat de Maza liever niet slaat maar ze worden zo uitgedaagd dat ze uiteindelijk toch opstaan. Wanneer de Maza opstaat, volgt het meisje hem en plaatst zich voor hem een ​​beetje op en neer springend met haar rechterhand omhoog en haar linkerhand naar beneden. De Maza slaat het meisje zodat het einde van de zweep haar raakt op de rug. Op deze manier kunnen de Hamar-vrouwen de kracht van hun toewijding aan de jongen tonen. Hoe overvloediger en uitgebreider de zweep hun rug laat bloeden, hoe dieper de genegenheid van de meisjes voor de jongen die op het punt staat een man te worden. Vanaf dit moment blijven de meiden trots met littekens op hun rug als bewijs van hun moed, integriteit en vermogen tot liefde. Het leek alsof ik in een film beland was en dit niet waar kon zijn. Ik kromp zowat ineen omdat ik de pijn van het meisje leek te voelen. Echt onvoorstelbaar, het is al eeuwen hun ritueel en de vrouwen zijn er enorm trots op. Ik respecteer normaal wel rituelen maar dit is voor mij toch moeilijk te kunnen begrijpen. Wil je er alles over weten lees dan mijn blog uitgebreid met foto's.