Zeeschildpadden hebben altijd iets rustigs en een soort van eeuwen oude wijsheid over zich heen. Zodra duikers deze reptielen zien zwemmen ze er meestal als een stel idioten naar toe. Mijn tactiek is om zo ver mogelijk van de groep weg te blijven en mezelf in het pad te positioneren waarvan ik denk dat het bees (of een andere vis) gaat zwemmen/vluchten. Gelukkig is een schildpad sneller dan de gemiddelde duiker en geven mijn buddies snel op. De schildpad voelt zich door mij niet aangevallen en komt uit nieuwsgierigheid vaak een kijkje nemen bij dat rare wezen dat zijn territorium is binnengedrongen. En zo ook bij deze oude karetschildpad.