Alle inzendingen voor "Fotothema: wildlife"
Zandhagedis
Al jaren struin ik door de natuur, op zoek naar mooie vondsten. Ieder jaar blijf ik me verbazen over al die dingen die ik tegen kom, die ik van mijn leven nog nooit gezien heb. Gisteren ben ik gaan schat zoeken op de Brunssummerheide (Limburg). Elke keer als ik hier ben word ik getroffen door de schoonheid van dit gebied. En wis en warempel.... daar vond ik me toch deze mooie beauty! Na enig onderzoek kwam ik erachter dat het een zandhagedis is; een mannetje wel te verstaan. In paringstijd kleuren ze groen. En hoe groener... hoe meer aantrekkelijk voor de ladies! Deze Hulk was onbevreesd, hetgeen mij een mooie plaat opleverde. Over ons mooie Limburg bestaat een liedje (Harry Bordon), 'Wie sjoen os Limburg is'. Dit is een stukje tekst: Wie schoan os Limburg is Begrip toch nemes Es allein de Zuderling Dae Limburg leef is Want door de jaore heen Bleef Limburg onbetwis 't Stukske Nederland Dat 't schoanste is Want door de jaore heen Bleef Limburg onbetwis 't Stukske Nederland Dat 't schoanste is En zo is het maar net!
Maki slaap in Anja...
Op onze weg naar het zuiden vanuit Fianarantsoa via RN7 stoppen we bij het voor ons onbekende Anja Reserve. Dit is een privéreservaat van 30 hectare waarin drie reusachtige rotsblokken liggen met daartussen een bos dat een perfect leefgebied vormt voor de ringstaartmaki. Er leven hier rond de vierhonderd maki’s, verdeeld over groepjes van vijftien tot twintig dieren. Ze zitten voornamelijk in de bomen maar ook op de grond, waar ze gaan drinken bij kleine poeltjes. ’s Nachts overnachten ze ook in grotten. Het reservaat wordt beheerd door de lokale gemeenschap die zorg draagt voor natuurbescherming. De entreegelden komen ten goede aan de gemeenschap. We zijn er rond het middaguur; de groep ligt te dutten en de oudere dieren zullen pas tegen twee uur actief worden. De kleintjes zijn wakker, maar blijven wel hoog in de bomen zitten. Let op de houding: als je goed kijkt, zie je hier twee dieren. Tip: ga s’morgens vroeg of na drie uur ’s middags, dan zijn de dieren het actiefst.
Botswana • Chobe National Park
Botswana • Chobe National Park
Chobe National Park,.
Om kwart voor zes, de zon is nog niet op, vertrekken we voor een safari in het Chobe National Park. Het Chobe National Park is een enorm park van maar liefst 10 698 km2 en vooral bekend van de vele olifanten. Nog voor we in het park zijn zien we langs de kant van de weg een roedel wilde honden op jacht naar een prooi. Zelfs de ranger was verbaasd deze te zien. We rijden in het park eerst langs de oever van de rivier. De buffels badderen in de rivier terwijl de koereiger uitrust op zijn rug. De maraboes schudden hun veren uit en leggen de pennen recht met hun snavel. De ibis loopt haastig langs de waterkant op zoek naar wat lekkers. krokodil loopt als een macho het water in, en kijkt met een koelbloedige blik over het water. De lepelaar landt behendig langs de waterkant en schudt zijn veren. De nijlpaarden zijn gezellig in het water bij elkaar gekropen en knorren luidruchtig. Zo ver het oog kan reiken zie je op de groene vlaktes bij de rivier impala’s en waterbokken grazen. Kan zo nog wel even doorgaan. Wat hebben we genoten van de vele, vele verschillende vogels en dieren in het ochtendlicht langs en in de rivier die je van zo dichtbij kunt bewonderen .
Oryx in duplo
De oryx, gemsbok of spiesbok zijn een geslacht van woestijn bewonende antilopen uit Afrika en Arabië. Ze behoren tot de onderfamilie der paard-antilopen (Hippotraginae). Oryxen zijn te herkennen aan de lange, dunne rechte hoorns, de vrij korte manen, de bult op de schouder en grote hoeven. De dunne vacht is wit van kleur met zwarte, grijze en/of bruine markeringen. Beide geslachten dragen hoorns. Ze hebben een schouderhoogte van 81 tot 120 centimeter en een lichaamsgewicht van 65 tot 200 kilogram. De hoorns worden 38 tot 127 centimeter lang. Waarnemingen van oryxen liggen waarschijnlijk aan de oorsprong van de eenhoorn. Als een oryx van de zijkant gezien wordt, lijkt het alsof het dier slechts één hoorn heeft. Dit en het paard-achtige uiterlijk van de dieren zijn misschien de oorsprong van de mythe. Oryxen zijn goed aangepast aan het leven in de woestijn. Ze kunnen langere tijd zonder water en ze kunnen hoge stijgingen in de lichaamstemperatuur aan. Op het heetst van de dag zoeken de dieren verkoeling in de schaarse schaduw. (Wikipedia)
R.I.P. Kermit
We kennen allemaal the circle of life, maar als je dan eerste rang staat als een reiger een kikker hupsakee hap-slik-weg verschalkt...nou dan moet je zelf ook even slikken. En ik hield al niet van kikkerbilletjes!
Alleen op de wereld
"Alleen op de wereld". Deze gedachte overvalt je wanneer je de aanblik ziet van deze prachtige vicunas, die zich langzaam en in gedachten verzonken voortbewegen over de zoutvlakte van "Salar de Surir" in het Lauca nacional park; een ware parel in het uiterste noorden van Chili. Één van de beesten kijkt nog even loom de camera in bij het passeren, maar het lijkt geen probleem dat ik hem/haar in alle rust aan het observeren ben en hij loopt vredig verder. Het is bijna niet voor te stellen wat voor rust en sereniteit je ervaart op deze magische plek op aarde, een plek die tot nu toe nog niet overspoeld is door toeristen en waar de tranen je in de ogen springen van de schoonheid ervan. Bijna zou je je adem willen inhouden om je zo puur en intens mogelijk te concentreren op de geluiden om je heen; de zachte wind, het gefluit van de tientallen immens rose flamingos die aan het pootje baden zijn in het water, het gescharrel van een enkele lama of alpaca in het groen en hier en daar een donderslag van de storm die zich ver in de bergen bevindt. De besneeuwde top van een 6000 meter hoge vulkaan rijst op aan de andere kant en maakt dat jij je als mens klein en nietig voelt... Puur en authentiek, in al zijn onschuld...waar vindt je tegenwoordig nog zo'n plek? Ik hoop met heel mijn hart dat deze vicunas over een aantal jaar nog steeds even vredig over het zout lopen, dat deze plek een plek blijft waar je je alleen op de wereld waant... Één met de natuur.
Lilac Roller in...Wel
Vorkstaartscharrelaar / Lilac Roller. Engelse naam vind ik mooier maar dat is persoonlijk. Diner voor de kleine zo te zien, grappig dat heel veel mensen die ik heb gesproken deze vogel nog niet hebben gezien laat staan op de foto hebben gekregen. Als ik Zuid Afrika ben kom k ze altijd tegen waar ik ook ben.. Puur toeval denk ik..
Rust
Weer een foto gemaakt in het Welgevonden Game Reserve. Twee jonge Jachtluipaarden die even aan het rusten zijn terwijl moeder de wacht houdt en vooral ons in de gaten houd. Hier zie je het gemak van een draaibare scherm kan je toch wat lager komen om een foto te maken terwijl je in een Landrover zit.
Opgeblazen
Denham's Bustard / Denhams Trap foto heb ik gemaakt in het Welgevonden Game Reserve. Mooi om zijn Ballonvertoning te zien, meestal gegeven vanaf prominente heuvels, voornamelijk in natuurlijke vegetatie, soms in geploegde velden of gecultiveerde weiden, blaast het mannetje de nek op (mechanisme onzeker) en richt hij de verborgen witte nek- en borstpluimen op. Veren worden met mantels gewaaierd tot een breed kastanjepaneel, het hoofd ingetrokken en zijn snavel omhoog gericht, vleugels worden uit gewaaierd en hij kan 1 uur lang opgeblazen blijven staan. Hij staat, loopt langzaam als hij op de versier toer is, de intensiteit van het scherm varieert. Op het hoogtepunt van het vertonen verandert de felgekleurde mantel in de richting van het vrouwtje met de witte nek zichtbaar op meer dan 2 km afstand.
Tegenlicht in de dode
De Dodevlei is een witte kleivlakte vlak bij de bekendere Sossusvlei, in het Namib-Naukluft National Park in Namibië. De Dodevlei is omgeven door een aantal van de hoogste duinen ter wereld, waarvan de hoogste 300 tot 400 meter hoog is, en op een zandstenen terras ligt. De kleivlakte werd gevormd na regenval wanneer de rivier de Tsauchab overstroomde, wat zorgde voor ondiepe poelen waar in de overvloed aan water de acacia's konden groeien. Toen het klimaat veranderde werd het gebied geteisterd door droogte, zandduinen omringden de vlakte waardoor de waterstroom van de rivier geblokkeerd werd. Omdat er te weinig water bij de bomen kwam zijn die gestorven, hoewel er een aantal plantensoorten wel kunnen overleven op het vocht uit de ochtendmist en de weinige regenval, zoals de salsola en inara. De overgebleven skeletten van de bomen, die ongeveer 900 jaar oud zouden zijn, zijn zwartgeblakerd door de zon. Hoewel ze niet versteend zijn, vergaan ze niet omdat het te droog is. (info Wikipedia) De witte zoutvlakte schittert in de felle zon, en met een beetje fantasie hebben de dode bomen de vormen aangenomen van dieren die leven in de woestijn.
Picos
De Picos is een fantastische bergketen in noord-west Spanje! Je kunt er eindeloos wandelen, maar ook met een kabelbaan naar boven en daar bij de bergmeren wandelen en mooie planten en dieren zien! Heerlijk daar!
"U"
Tijdens onze reis op Mallorca hebben we een auto verhuurd om het hele eiland te verkennen en prima te doen. Die dag gingen naar La Calobra, een indrukwekkende plek in het ruige noorden van Mallorca. De weg naar het La Calobra strand, is zo indrukwekkend als de cala zelf. Deze weg begint bij een viaduct uit de 19e eeuw waar het prachtig is om op te rijden. De uitzichten zijn hier schitterend. De weg slingert de Puig Major af en daalt achthonderd meter binnen een afstand van twaalf kilometer. Er is zelfs een bocht dat een perfect "U" is
Een impala
Hier zie je de impala, het is een mooi, rank diertje wat niet zo groot wordt. Het valt onder de antilopen en hij doet sterk denken aan een jong hert. Impala´s zijn te herkennen aan het feit dat ze klein en dun zijn en op hun achterste hebben ze naast een grote opvallende witte streep in hoefijzervorm, drie zwarte strepen, waarvan eentje op hun staart. Soms lijken deze strepen precies op de M van het merk McDonald's. Impala´s worden daarom wel de McDonald's van de bush genoemd. Impala´s kunnen een soort haat-liefde verhouding met bavianen hebben. Grote delen van het jaar trekken ze samen op met bavianen. De baviaan gaat als een verkenner in boomtoppen zitten om te kijken of er katachtige roofdieren zoals leeuwen, luipaarden en cheetahs in de buurt zijn. Wanneer ze die zien slaan ze alarm en gaan de impala´s naar een meer veilige plek. Het kan zelfs zo zijn dat een groep met koedoes, zebra´s, bavianen samen met een impalakudde optrekken. Dat lijkt heel mooi en vredelievend maar als de impala´s jongen krijgen dan wil een baviaan deze nog wel eens vangen en opeten. Daarom wordt in het seizoen dat de impala´s jongen voortbrengen, medio mei, de baviaan verjaagd. Er bestaan ook zwarte impala's, echter, deze zijn zeer zeldzaam en worden zelden gezien in het wild.
Ik zie ze weer!!
Na een lange koude periode, waarin de vlinders ver te zoeken waren, hebben we eindelijk weer het weer, waar ook de vlinders gek op zijn. En ja, hoor, ik zie ze weer fladderen, heerlijk zo in de vroege lente! Hier en blauwtje, waarvan er zo vele soorten zijn dat ik me daar maar even niet aan waag!
Blauwvoet
Ecuador is fantastisch en al helemaal omdat 30 km van de kust Isla de La Plata ligt. Het is DE plek om de blauwvoet Jan van Genten te spotten. Vanaf het vaste land van Ecuador vaar je met de boot naar het eiland. Wij zagen onderweg veel walvissen die uit het water sprongen. Wat ontzettend indrukwekkend was! Bij het aanmeren zwommen er grote schildpadden. Het eiland zelf is niet heel groot, maar er zijn genoeg trails te belopen. Het is adembenemend wanneer je voor het eerst de blauwvoet vogels spot. Op het eiland zijn er veel andere mooie soorten vogels. En als afsluiter kan je rondom het eiland snorkelen.
Een avond in Sevilla
's Avonds wandelen door de zwoele straten van Sevilla. Een aanrader. We komen aan bij het bekende plein Plaza de Espana. Een groot plein met kleurrijke gebouwen, gebouwd in 1929 ter ere van een grootse tentoonstelling. De bruggen over de grachten aan de rand van het plein zijn prachtig versierd met fel gekleurde tegeltjes. Vroeg in de avond is het er ontspannen gezellig. Nog even wachten totdat het donkerder wordt. Het is rustig met een beetje een mysterieus sfeertje.
Verkoop aan de deur
In het armoedige dorpje Ifaty komen aan het strand rond het middaguur de bootjes met vis weer binnenvaren. Deze dame in het dorpje had reeds wat gekocht en trachtte dat nu aan de deur aan de af en toe voorbijkomende toerist te verkopen! Helaas kon ik er niets mee!
Imponerende Jan
Aan de kust bij het stadje Napier vind je Cape Kidnappers, een rots waar zich een grote kolonie Jan van Genten bevindt. Je kunt er komen met een truck (tegen betaling) en dan rijdt je naar de rotspunt door een prachtig landschap met een steile kliffenkust. Je kunt er ook lopend komen via het strand, 10 kilometer heen en 10 kilometer terug. Wij gingen met de truck (Gannet Safaris). De kolonie bestaat uit duizenden Jan van Genten, die je vrij dicht kunt naderen. In de maand februari zijn er veel jongen. Als je er een tijdje naar kijkt ontdek je patronen in het vlieg- en landingsgedrag van de Jannen. Op een gegeven moment had ik een strategische positie ingenomen en kwam een Jan van Gent over mij heen gevlogen. Heel imponerend om die grote spanwijdte van zo dichtbij te zien en te ervaren.
Tweekoppige giraf
We staan een tijdje stil bij een waterplaats in Etosha National Park, het grootste wildpark van Namibië. Er is veel beweging: we zien impala's, leeuwen, struisvogels, spiesbokken en deze giraffen. De een is net klaar met drinken, de ander begint, op zijn ongemakkelijke manier, wijdbeens, net aan zijn slobber-moment. En even lijkt het alsof hij 2 koppen heeft...:-) De meest bijzondere giraf van heel Namibië...
Wandelen in Noorwegen
#mynorwaystories We verblijven een aantal dagen in de provincie Vest-Agder, in een sobere, maar idyllische blokhut in de bossen vlakbij Kvinlog. Vest-Agder is de meest zuidelijke provincie van Noorwegen. Vanuit ons huisje kunnen we prachtige wandelingen maken, en wanen we ons alleen op de wereld. De heide staat in bloei, de zon schijnt, het is windstil en onderweg nemen we een spontane duik in de rivier. We laten ons opdrogen in de zon en wandelen door naar een uitzichtpunt verderop. Wat een ruimte, wat een rust. In de verte zien we een eland het bos invluchten. Mooier wordt het niet...
Langnekken
Oudtshoorn staat bekend om de vele struisvogelfarms. Voor onze vegetarische dochter was het even een stap (de farms worden gebruikt voor het fokken van struisvogels voor de consumptie) maar ze wilde toch graag kijken hoe het er op zo'n farm aan toe gaat. Hoewel het stadje zelf niet echt buiten het gebaande pad is, hebben wij er voor gekozen om niet naar een show-farm te gaan (waar het ook wordt toegestaan om op struisvogels te rijden) die door de meeste mensen wordt bezocht. Vanuit onze accommodatie in safaritenten van Africamps net buiten Oudtshoorn werd de mogelijkheid geboden om bij een "working ostrich farm" te kijken. We hebben het hele proces kunnen zien, van het uitbroeden van de eieren en de jonge struisjes via de pubers naar de volwassen vogels die in paartjes bij elkaar zaten. De pubers op de foto vonden het wel interessant! En tja, 's avonds natuurlijk genoten van een struisvogelbiefstuk (en dochterlief een vegetarische curry).
Botswana • Chobe National Park
Botswana • Chobe National Park
Kijk mij groot(s)...z
In Botswana zijn de camp sites niet omheind, zoals bijvoorbeeld in Namibië. Aangekomen op Senyati Safari Camp zetten we onze 4×4 op een campingplek neer en begeven we ons naar de bar/restaurant van de campsite. Deze is gelegen bij een waterhole. Plotseling horen we getoeter. Er komt een groep olifanten aangestormd die zich tegoed doet aan het water. Bij de waterhole is een soort van bunker in de grond gemaakt, waar je in kunt en waardoor je de dieren van nog dichterbij kunt bekijken. Deze olifant kwam wel heel dichtbij. Ik moest m'n camera snel verwisselen voor m'n smartphone, omdat ik het dier anders niet geheel op de foto kon krijgen. Zo dichtbij!
Kleilik.
Na 7 uur varen van de bewoonde wereld over de Tambopata rivier zit je diep in het Tambopata Nationaal Park. Iedere ochtend rond 5 uur vertrokken we vanuit het Tambopata Research Center naar een van de kleilik plaatsen die je hier in de buurt hebt, hopende dat de ara's/macaw's en parkieten hier komen eten. Geduld wordt beloond.