Bezoek aan een kapper in Nepal

Door: Janauk

Geplaatst op Oct 8, 2008

Tenzij je van een met een tondeuse bewerkt hoofd houdt, of een vrouw hebt die goed kan knippen, komt er ook in Nepal een tijd dat je naar de kapper moet. Voor mij dus ook. Ik heb een lieve vrouw, maar ik heb liever niet dat ze mijn haar knipt en van model stekel houdt ik ook niet, dus moest ik er aan geloven.

Ik had me voorgenomen om naar een kapper in onze eigen buurt te gaan, die buurt is de wijk Naya Goan (nieuw dorp) in Pokhara. Op een mooie zondagochtend heb ik de stoute schoenen aan getrokken. Eerst nog even opgezocht wat knippen in het Nepalees is en niet te vergeten “niet te kort”! Met dit keurig op een papiertje geschreven, ben ik onderweg gegaan. Overigens u wist natuurlijk al dat de zondag hier is als de zaterdag in Nederland.

De bazaar is ongeveer 5 minuten lopen bij ons huis vandaan, de bazaar is de straat waar de winkel(tje)s zijn. De Kalverstraat van Naya Goan zeg maar, hier Ram Bazaar geheten. Ik had er al eerder een paar kappers aan het werk gezien. De eerste die ik tegenkwam was wel open, maar de kapper was kennelijk even weg, dus maar doorgelopen naar de volgende, een paar minuten verder op. Jawel hoor, die was wel op zijn post en zelfs aan het werk. Hij was net de laatste hand aan het leggen aan het kapsel van een Nepalese jongeman. Het zag er allemaal vakkundig uit, zoals hij knipte, dat gaf vertrouwen voor de toekomst. Dat had ik wel nodig want de entourage was niet helemaal, wat ik gewend was. Enige tijd geleden was ik nog bij een kapper in Bodegraven (mag ik even afrekenen, 20 euro …), waar de situatie net andersom was. Een overdaad aan luxe en ruimte in een rustige omgeving met rustige achtergrond muziek. Deze ruimte mat ongeveer 1.20x5 meter (ja inderdaad niet breder). Aan de straatkant was de zaak open, binnen aan beide zijden spiegels, je kon dus alles aan alle kanten goed in de gaten houden. Twee gammele stoelen, met een kistje ervoor om je voeten op te zetten. Vlak voor me een smalle plank onder de spiegels, waar de kapper al zijn attributen op had uitgestald. Het was al een lange tijd niet schoon gemaakt. Geen erg hygiënische bedoening. Geen deur naar buiten, die kant was gewoon helemaal open.

Inmiddels was de kapper met de andere klant bijna klaar. Het knippen was gebeurt, nu alleen nog de hoofdmassage. Ik had me al voorgenomen om dat niet te laten doen, ik had daar heel onprettige ervaringen mee. Dus hield ik goed in de gaten wat hij met de andere klant deed, en dat viel eigenlijk wel mee. Dus besloot ik hem ook bij mij maar zijn gang te laten gaan.
Tot mijn blijdschap haalde hij een schone doek uit de kast, niet de vuile doek, die hij voor de andere klant gebruikt had. Daarna begon hij te knippen. Hij knipte prima, in een hoog tempo, zonder extra hulpstukken zoals klemmen in je haar. Prima, prima! En het eindresultaat zag er dan ook gewoon goed uit. Ik probeerde onderwijl nog een praatje aan te knopen met hem, maar dat lukte niet zo best. Of ik de woorden gewoon niet goed uitsprak, of dat hij een afwijkend dialect sprak, ik weet het niet. Misschien dat ik daar later achter kan komen, als mijn Nepalees wat beter is geworden. Ik begreep in ieder geval wel van hem, dat hij ongetrouwd was.

Voor het uitscheren van mijn nek, pakte hij keurig een nieuw scheermesje. Ook de afwerking ging prima, zonder moderne tondeuses etc. Maar toen … De rest verliep toch iets anders dan ik in gedachten had. De massage begon, ongeveer op dezelfde manier als bij de vorige klant, alleen naar mijn idee duurde het veel langer. De massage was ook duidelijk uitgebreider! Na mijn hoofd, begon hij aan mijn nek en na mijn nek aan mijn rug, en na mijn rug aan mijn armen en tenslotte mijn handen. Ik wist niet meer hoe ik het had, maar besloot hem toch maar zijn gang te laten gaan. Op een gegeven moment zat ik helemaal scheef in mijn stoel, omdat hij met mijn arm aan de gang ging. Toch was het kennelijk niet ongewoon, want de voorbijgangers keken er helemaal niet van op. Soms bleven er wat mensen staan, maar dat kwam meer vanwege het feit, dat er een grote bidessie (vreemdeling) in de kappersstoel zat. Dat komt daar niet zo veel voor.
Ik weet nog steeds niet of ik deze behandeling nu prettig moet vinden. Eigenlijk deed het me niet zo veel en mogen ze het de volgende keer wel achterwege laten. Dat maakt het waarschijnlijk ook wat goedkoper.

Nadat alle losse haren uit mijn nek en van mijn kleding verwijderd was, en mijn haar na de massage (opnieuw) in fatsoen was gebracht, vroeg ik hem, wat ik hem verschuldigd was. Een beetje schuchter zij hij ek saya rupija, 100 roepies. Het leek wel of hij wachtte op een tegenbod van mijn kant, hij overvroeg duidelijk en was er zelf een beetje verlegen mee. Ik moest even denken aan de 20 euro in Bodegraven en heb hem zonder tegensputteren 100 roepies overhandigt. Tenslotte had ik alles bij elkaar voor die 100 roepies (1 euro) meer gekregen dan voor de 20 pop in B. En ik was weer helemaal het heertje.
Toen ik de kapperszaak verliet, liet ik een verbouwereerde kapper achter. Dit had hij zelf kennelijk nog nooit meegemaakt. Wel, ik ook niet.